Κοντσέρτα για βιολοντσέλο των Ελλήνων συνθετών Δημήτρη Θέμελη και Ντίνου Κωνσταντινίδη, ζητήματα δεξιοτεχνίας και μουσικού ύφους

Abstract

Στην παρούσα Διατριβή, αναλύονται τα κοντσέρτα για βιολοντσέλο των Ελλήνων συνθετών Δημήτρη Θέμελη και Ντίνου Κωνσταντινίδη, καθώς και τα ζητήματα δεξιοτεχνίας και μουσικού ύφους των έργων αυτών. Μεταξύ άλλων ζητημάτων στα συγκεκριμένα έργα της Διατριβής, γίνεται έρευνα για την ύπαρξη ελληνικών μουσικών στοιχείων. Η εξέλιξη του βιολοντσέλου ως όργανο στον 19ο και 20ο αιώνα και οι αλλαγές που προέκυψαν διεθνώς στον τρόπο σύνθεσης στον 20ο και 21ο αιώνα, είχαν ως αποτέλεσμα μία ποικιλία συνθέσεων για το συγκεκριμένο όργανο. Ο συνδυασμός των δύο αυτών παραγόντων, οδήγησε αφενός μεν τους συνθέτες να συνθέσουν έργα για βιολοντσέλο, αφετέρου δε, το κοντσέρτο ως μορφή σύνθεσης να γνωρίσει μεγάλη εξέλιξη και οι βιολοντσελίστες να ανακαλύψουν νέες δυνατότητες του οργάνου ως προς την δεξιοτεχνία, την τονικότητα, το ύφος και την ερμηνεία. Το αποτέλεσμα ήταν να αναδειχθούν εξέχοντες βιολοντσελίστες.

The dissertation is based on the violoncello concertos by Greek composers Dimitris Themelis and Dinos Constantinides and examines the issues regarding their respective musical styles and virtuosity. Among other issues on these specific works, there is an ongoing research for Greek elements. The development of the violoncello in the 19th and 20th century as an instrument and the changes, which have occurred internationally in the way of composing in the 20th and 21st century, have resulted in a variety of compositions. The combination of these two factors have guided on the one hand the composers, to compose music for this instrument and on the other hand, the concerto as a form of composition has undergone a great evolution and the cellists to discover new possibilities for their instrument in virtuosity, tonality, style and interpretation. Consequently, distinguished interpreters have been emerged.