Εμπειρία του δημόσιου χώρου και άτυπη μάθηση

Abstract

Η παρούσα βιβλιογραφική έρευνα επιχειρεί να εξετάσει την δυνατότητα άτυπης μάθησης ενηλίκων στον δημόσιο χώρο της πόλης. Η μάθηση είναι μια νοητική διεργασία που μπορεί να συμβαίνει καθημερινά μέσα από την εμπειρία του ατόμου. Η μάθηση μπορεί να συμβεί όταν το άτομο έχει μια ενεργή στάση και λειτουργεί με αυτενέργεια και υπευθυνότητα για τον περιβάλλον, αυτή η στάση μπορεί να προσφέρει μια αίσθηση αυτοπραγμάτωσης και μια ισχυρή αίσθηση ταυτότητας. Ο δημόσιος χώρος της πόλης είναι κατ’ εξοχήν συνδεδεμένος με έννοιες όπως η κοινωνική ζωή, η ελευθερία και η πολιτική έκφραση λόγω του κοινόχρηστου και ανοιχτού χαρακτήρα που έχει. Ο αστικός χώρος επίσης περιέχει και πολλά υλικά και άυλα ιστορικά ίχνη. Ο δημόσιος χώρος είναι το πεδίο εξέλιξης της καθημερινής δραστηριότητας των ανθρώπων και σε αυτόν συμβαίνουν καθημερινά γεγονότα που εξελίσσονται με έναν απρόβλεπτο, απρογραμμάτιστο και αυθόρμητο τρόπο. Ο χώρος του τοπικού δρόμου, του πάρκου, της πλατείας μπορούν να λειτουργήσουν ως καταλύτες επικοινωνίας μεταξύ των κάτοικων της περιοχής σε καθημερινή βάση. Η κοινωνική δράση του ατόμου μέσα στην πόλη είναι μια δυνατότητα που μπορεί να δημιουργήσει νόημα και να δώσει πληροφορίες αλλά και ευκαιρίες για αναστοχασμό και επανατοποθέτηση. Η δράση σε ένα συλλογικό πλαίσιο για τον χώρο της πόλης και η χειραφετημένη διεκδίκηση για αυτόν μπορεί να παρακινήσει την διαδικασία μάθησης. Δράσεις που μπορούν να συμβούν η να οργανωθούν με βάση έναν χώρο αναφοράς μπορούν να ενθαρρύνουν την άτυπη μάθηση, όπως είναι το παιχνίδι και ο θεατρικός πειραματισμός.