Η Τροποποίηση του Κανονισμού (ΕΕ) 910/2014 και η θέσπιση πλαισίου για την Ευρωπαϊκή Ψηφιακή Ταυτότητα: τεχνολογική και νομική προσέγγιση

Abstract

Η ψηφιακή ταυτότητα αποτελεί απαραίτητο δομικό στοιχείο των σύγχρονων πληροφοριακών και επικοινωνιακών συστημάτων. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ο Κανονισμός (ΕΕ) 910/2014, στο εξής «Κανονισμός eIDAS», θεσπίζει, μεταξύ άλλων, τη διασυνοριακή λειτουργία των ψηφιακών ταυτοτήτων, ηλεκτρονικών υπογραφών (e-signatures), ηλεκτρονικών σφραγίδων (e-seals) και ηλεκτρονικών χρονοσφραγίδων (e-timestamps). Ωστόσο, η εφαρμογή του Κανονισμού eIDAS δεν είναι, προς το παρόν, συνεκτική. Επιπλέον, η τρέχουσα κατάσταση του eIDAS δεν αντικατοπτρίζει τις σύγχρονες τεχνολογικές εξελίξεις και δεν ανταποκρίνεται στις αυξανόμενες προσδοκίες των χρηστών για ενισχυμένη ανωνυμία. Συνεπώς, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφάσισε την τροποποίηση του Κανονισμού eIDAS και κατέθεσε σχετική πρόταση (COM/2021/281). Στην πρόταση εισάγονται καινούργιες έννοιες (π.χ., ψηφιακό πορτοφόλι), διατυπώνονται οι προδιαγραφές σε αφηρημένο επίπεδο και καθορίζονται οι υποχρεώσεις των εμπλεκόμενων μερών. Παράλληλα με την τροποποίηση του Κανονισμού eIDAS, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφάσισε να υποστηρίξει την ανάπτυξη του European Self-Sovereign Identity Framework (ESSIF), δηλαδή του Ευρωπαϊκού Πλαισίου Αυτοδύναμης Ταυτότητας, με σκογπό να το καθιερώσει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι τεχνικές προδιαγραφές του ESSIF βρίσκονται υπό διαμόρφωση. Τόσο η τροποποίηση του Κανονισμού eIDAS όσο και η ανάπτυξη του ESSIF αναμένεται να προσφέρουν μία σειρά από οφέλη. Σε κάθε περίπτωση, δεδομένων των προκλήσεων του παρελθόντος, απαιτείται ένας λεπτομερής σχεδιασμός και μία υλοποίηση που να ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.