Διαχείριση κινδύνου αγοράς: μια συγκριτική μελέτη της θεωρίας ακραίων τιμών και των μεθόδων ιστορικής προσομοίωσης

Abstract

Τα παραδοσιακά υποδείγματα εκτίμησης του κινδύνου αγοράς βασίστηκαν, εν πολλοίς, στην εκτίμηση της Μέγιστης Αναμενόμενης Δυνητικής Ζημίας (ΜΑΔΖ), η οποία αντιστοιχεί σε κάποιο προκαθορισμένο ποσοστημόριο της κατανομής πιθανότητας των μεταβολών των παραγόντων κινδύνου. Αντίθετα, η σύγχρονη οπτική συστήνει, μεταξύ άλλων, την αποκλειστική υποδειγματοποίηση των παρατηρήσεων της ουράς της κατανομής των παραγόντων κινδύνου κάνοντας χρήση της Θεωρίας Ακραίων Τιμών (ΘΑΤ). Η μελέτη, αντιπαραβάλλοντας τις μεθόδους ιστορικής προσομοίωσης (άνευ συνθηκών και υπο-συνθήκες) και τις υπο-συνθήκες ΘΑΤ, απέδειξε ότι η τελευταία επιδεικνύει καλύτερη προβλεπτική ικανότητα σε σχέση με τις άλλες μεθόδους όταν εφαρμόζεται σε γραμμικούς ή οιονεί γραμμικούς παράγοντες κινδύνου. Από την άλλη πλευρά, η ΘΑΤ δεν αποτελεί ανταγωνιστική μέθοδο, σε όρους επιβάρυνσης των κεφαλαιακών απαιτήσεων των πιστωτικών ιδρυμάτων σύμφωνα με τις απαιτήσεις της επιτροπής της Βασιλείας, όταν εφαρμόζεται σε χαρτοφύλακα με τα παραπάνω χαρακτηριστικά.

Traditional models, for estimating market risk, were originally based on the estimation of value-at-risk figure, corresponding to a pre-specified quantile taken from the entire probability distribution of risk factors' changes. On the other hand, one of the recent advances on the topic suggests the modeling of the tail of the aforementioned distribution. The modeling is carried out by using extreme value theory (EVT) approaches. The study contrasts historical simulation approaches (conditional and unconditional) with conditional extreme value theory approach. The results provide evidence that conditional EVT exhibits better forecasting ability than historical simulation approaches when linear or quasi-linear market risk factors are involved. However, conditional EVT appears not to be a competitive method in terms of regulatory capital calculation for credit institutions according to the requirements of Basel committee, when it applies to portfolios with the abovementioned characteristics.