Εφαρμογή του μοντέλου αυτοπροσδιοριζόμενης συμπεριφοράς και μάθησης στη διδασκαλία πιάνου: μια μελέτη περίπτωσης σε μαθήτρια με σύνδρομο Down

Abstract

Η ποιότητα της ζωής ενός ατόμου με αναπηρία, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό, από το πόσο μπορεί αυτό το άτομο να αυτοπροσδιορίζεται. Κάθε μορφή παρέμβασης, από την παιδική ακόμα ηλικία, οφείλει να στοχεύει σε έναν βαθμό στην καλλιέργεια των δεξιοτήτων του αυτοπροσδιορισμού. Η παρούσα εργασία, μελετά τον αυτοπροσδιορισμό των παιδιών με σύνδρομο Down. Με βάση το λειτουργικό μοντέλο του αυτοπροσδιορισμού από τον Wehmeyer, ερευνάται πώς μπορούν να καλλιεργηθούν συγκεκριμένες δεξιότητες αυτοπροσδιορισμού μέσα από τη διδασκαλία ενός μουσικού οργάνου και συγκεκριμένα του πιάνου. Το ερευνητικό κομμάτι της εργασίας περιλαμβάνει μια μελέτη περίπτωσης σε μια μαθήτρια με σύνδρομο Down 12 ετών. Αρχικά, της χορηγήθηκε ένα εργαλείο για την αξιολόγηση των δεξιοτήτων της επίλυσης προβλήματος και της επιλογής, με βάση το οποίο σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε μια σειρά μαθημάτων πιάνου. Τα μαθήματα αυτά είχαν ως στόχο να αναπτύξουν τις συγκεκριμένες δεξιότητες με τη βοήθεια των κατευθυντήριων οδηγιών του «Μοντέλου Διδασκαλίας» της Αυτοπροσδιοριζόμενης Μάθησης. Μετά την ολοκλήρωση των μαθημάτων, το εργαλείο χορηγήθηκε ξανά στη μαθήτρια, για να αξιολογηθεί το αν και κατά πόσο τη βοήθησαν τα μαθήματα του πιάνου και οι συζητήσεις με την εκπαιδευτικό/ερευνήτρια στο να επιλύει προβλήματα, να θέτει στόχους και να πραγματοποιεί επιλογές.