Ο ρόλος των γονέων και των συνομηλίκων στην κοινωνικοσυναισθηματική λειτουργία και προσαρμογή μαθητών πρωτοβάθμιας ςκπαίδευσης με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες ή με διάσπαση ελλειμματικής προσοχής – υπερκινητικότητα: μια βιβλιογραφική έρευνα

Abstract

Η παρούσα μεταπτυχιακή εργασία είχε ως στόχο τη διερεύνηση των κοινωνικών δεξιοτήτων και της συναισθηματικής λειτουργίας σε παιδιά Δημοτικής Εκπαίδευσης, με Διάσπαση Ελλειμματικής Προσοχής – Υπερκινητικότητας (ΔΕΠ-Υ) καθώς και στα παιδιά με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες. Λαμβάνοντας υπόψη πως το κοινωνικό περιβάλλον ενός παιδιού επηρεάζει άμεσα τις παραπάνω δεξιότητες και λειτουργίες, δόθηκε έμφαση στη μελέτη των γονιών και των συνομηλίκων τους. Μέσα από τη ανασκόπηση της σύγχρονης βιβλιογραφίας, διαπιστώθηκε η καταλυτική επιρροή τόσο των γονιών όσο και των συνομηλίκων στη προσπάθεια ενσωμάτωσης των παιδιών αυτών στο κοινωνικό πλαίσιο. Τα ελλείμματα των παιδιών και στις δύο ομάδες εντοπίζονται τόσο στις συναισθηματικές τους λειτουργίες, όσο και στις κοινωνικές τους δεξιότητες, γεγονός που τα καθιστά εύκολους στόχους θυματοποίησης, ωστόσο δεν εκλείπουν και οι περιπτώσεις όπου τα ίδια αναλαμβάνουν ρόλο θύτη. Πρόκειται για χαρακτηριστικά που σκιαγραφούν τις δυσαρμονικές συνδέσεις που επικρατούν στις διαπροσωπικές τους σχέσεις και αλληλεπιδράσεις και χρήζουν παρέμβασης. Τα προγράμματα που προτείνονται διεθνώς, εμπλέκουν σε μεγάλο βαθμό τους συμμαθητές των παιδιών, με κοινωνικά και συναισθηματικά ελλείμματα, ενώ πρωταγωνιστικό ρόλο διαδραματίζουν τόσο ο εκπαιδευτικός όσο και οι γονείς τους, στην προσπάθεια βελτίωσης και απόκτησης των συγκεκριμένων δεξιοτήτων. Σε αρκετές περιπτώσεις εμπλέκεται κάποιος ψυχολόγος στη διαδικασία, ενώ σε παιδιά με ΔΕΠ-Υ, συχνά προτείνεται παράλληλα και κάποια φαρμακευτική αγωγή.