Συνεργασία σχολείου με οικογένειες παιδιών με διαταραχή φάσματος αυτισμού και η συμβολή της Συμβουλευτικής.

Abstract

Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν να πληροφορηθεί τον βαθμό ικανοποίησης, που αισθάνονται οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς παιδιών με Αυτισμό από την μεταξύ τους συνεργασία, ως επίσης να διερευνήσει κατά πόσον γονείς και εκπαιδευτικοί πιστεύουν ότι η Συμβουλευτική μπορεί να συμβάλλει στην ενίσχυση αυτής της συνεργασίας. Για να επιτευχθεί ο σκοπός μας, διενεργήθηκε έρευνα, στην οποία οι συμμετέχοντες αποτελούνταν από γονείς με παιδί/-ιά με Αυτισμό και από εκπαιδευτικούς γενικής και ειδικής αγωγής, πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, που διδάσκουν σε παιδιά με Αυτισμό. Τα δεδομένα συνελέγησαν με ερωτηματολόγια, που δόθηκαν σε όλους τους συμμετέχοντες και κατόπιν ακολούθησε στατιστική ανάλυση με το IBM SPSS. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι αμφότεροι οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς θεωρούν σημαντική ως πολύ σημαντική την μεταξύ τους συνεργασία, εντούτοις δηλώνουν σε μεγάλο ποσοστό λίγο έως μέτρια ικανοποιημένοι από την έως τώρα συνεργασία τους. Γονείς και εκπαιδευτικοί αντιμετωπίζουν θετικά το ενδεχόμενο να συμμετάσχουν σε κάποιο πρόγραμμα συμβουλευτικής, ενώ παράλληλα θεωρούν ότι η Συμβουλευτική μπορεί να συμβάλει στην καλύτερη συνεργασία του σχολείου με τις οικογένειες παιδιών με Αυτισμό. Τα αποτελέσματα θα μπορούσαν να φανούν χρήσιμα σε επίπεδο εκπαιδευτικής έρευνας και πολιτικής για τον σχεδιασμό και την υλοποίηση αφ’ ενός δράσεων, που θα ενισχύουν τη συνεργασία γονέων και εκπαιδευτικών, και αφ’ ετέρου συμβουλευτικών προγραμμάτων, που θα απευθύνονται ταυτόχρονα σε γονείς και εκπαιδευτικούς.