Κοινωνικοσυναισθηματική μάθηση και εμπλοκή των γονέων για μια εξατομικευμένη διαπολιτισμική εκπαίδευση: διερεύνηση της στάσης γονέων και εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Abstract

Η κοινωνικοσυναισθηματική ανάπτυξη αποτελεί τη βάση για τη μετέπειτα συναισθηματική και κοινωνική προσαρμογή του ατόμου και αποτελεί σημαντική πηγή ψυχοκοινωνικής ευημερίας καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του (Brooks-Gunn, Berlin & Fuligni (2000). Σκοπός του θεωρητικού μέρους της παρούσας εργασίας αποτέλεσε η ανάδειξη σημαντικών παραγόντων για την καλύτερη κοινωνικοσυναισθηματική αγωγή των παιδιών από τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς τους με έμφαση στη σημασία της μεταξύ τους συνεργασίας. Στο δεύτερο μέρος περιγράφονται δυο έρευνες: Η πρώτη έρευνα στόχο είχε να διερευνήσει ποια χαρακτηριστικά των εκπαιδευτικών συνδέονται με πιο συχνή χρήση στρατηγικών που ευνοούν την κοινωνικοσυναισθηματική αγωγή και την γονική εμπλοκή. Η δεύτερη έρευνα στόχο είχε να διερευνήσει ποια χαρακτηριστιστικά των γονέων συνδέονται με περισσότερη γονική εμπλοκή. Συμμετέχοντες ήταν 124 εκπαιδευτικοί της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης απαντώντας ανώνυμα στο (α≥0,867) ερωτηματολόγιο: Teacher Classroom Management Strategies Questionnaire (TSQ: Webster-Stratton, 2002 και το Teaching in Diverse Environments τμήμα του Teaching and Learning International Survey OECD, (2018). Στη δεύτερη έρευνα συμμετέχοντες ήταν 129 γονείς απαντώντας ανώνυμα στο ερωτηματολόγιο:"The Incredible Years Project, INVOLVE Parent"(Webster- Stratton, 2001). Πραγματοποιήθηκαν οι στατιστικοί έλεγχοι independent samplest-test, ANOVA, Kruskal-Wallis και Spearman σε στάθμη σημαντικότητας 5%. Από τα αποτελέσματα μεταξύ άλλων φάνηκε ότι εκπαιδευτικοί άνω των 40, με περισσότερη εμπειρία, μονιμότητα, και διαπολιτισμική ετοιμότητα κάνουν πιο συχνά χρήση στρατηγικών για κοινωνικοσυναισθηματική αγωγή και γονική εμπλοκή. Ομοίως γονείς αγοριών ηλικίας άνω των 40 με παιδιά που φοιτούν σε μικρότερες τάξεις που δίνουν σημασία στην συμπεριφορά του παιδιού, σε εξωσχολικές δραστηριότητες και σε καλές οικογενειακές σχέσεις παρουσιάζουν πιο συχνά περισσότερη γονική εμπλοκή.