Ιδιωτική και δημόσια πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια μουσική εκπαίδευση: σχέση αλληλεπίδρασης και διδασκαλία του πιάνου

Abstract

Η πρόταση κανονισμού λειτουργίας του Κρατικού Ωδείου Θεσσαλονίκης από τον Μ. Καλομοίρη, που αποτέλεσε τη βάση σύνταξης του Βασιλικού Διατάγματος του 1957, προσδιόρισε στη συνέχεια και το πλαίσιο λειτουργίας της ιδιωτικής μουσικής εκπαίδευσης. Δημιουργήθηκαν έξι θεωρητικές και οργανικές σχολές, με επιμέρους τμήματα, με διάκριση επιπέδων σπουδών. Προσδιορίστηκαν τα μαθήματα κάθε τμήματος, διαιρέθηκαν σε γενικά και ειδικά, υποχρεωτικά και βοηθητικά, και καθορίστηκε η διδακτέα ύλη. Συνεπώς, διαμορφώθηκε ένα διαρθρωμένο πρόγραμμα σπουδών. Από το 1987, απόφοιτοι της ιδιωτικής μουσικής εκπαίδευσης απασχολήθηκαν στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια δημόσια εκπαίδευση. Στα μέσα της δεκαετίας του 1980, επισημαίνονται αλλαγές, που σηματοδοτούν την αναβάθμιση της διδασκαλίας του μαθήματος της μουσικής στη δημόσια εκπαίδευση: Ιδρύονται πανεπιστημιακά τμήματα μουσικών σπουδών, το μάθημα της μουσικής ανατίθεται σε εκπαιδευτικούς ειδικότητας μουσικής στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, στο πλαίσιο της οποίας ιδρύονται, επιπλέον, μουσικά γυμνάσια. Στην παρούσα έρευνα διερευνάται η σχέση και η αλληλεπίδραση της ιδιωτικής και δημόσιας πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας μουσικής εκπαίδευσης, εστιάζοντας στη διδασκαλία του πιάνου.