Σύνδρομο επαγγελματικής εξουθένωσης σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό γενικών νοσοκομείων

Abstract

Το σύνδρομο επαγγελματικής εξουθένωσης είναι ένα φαινόμενο το οποίο γνωρίζει ολοένα και μεγαλύτερη εμφάνιση σε επαγγέλματα που ανήκουν στις κοινωνικές και ιατρικές επιστήμες. Ευρήματα της βιβλιογραφίας δείχνουν ότι το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό και το προσωπικό των οργανισμών παροχής φροντίδας υγείας έχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης επαγγελματικής εξουθένωσης. Σημαντική είναι η διερεύνηση και ανάδειξη εκείνων των παραγόντων που συμβάλλουν στην εμφάνιση του συνδρόμου στους επαγγελματίες υγείας με σκοπό την προληπτική δράση. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να διερευνηθεί το κατά ποσό η εμφάνιση του συνδρόμου επαγγελματικής εξουθένωσης σχετίζεται με τις πρακτικές της διοίκησης ανθρώπινου δυναμικού, με τις συνθήκες εργασίας, με το εργασιακό στρές και με το επίπεδο συναισθηματικής νοημοσύνης των επαγγελματιών υγείας. Για το σκοπό αυτό πραγματοποιήθηκε ποσοτική μελέτη σε δείγμα 178 εργαζομένων (ιατροί, νοσηλευτές, διοικητικό και τεχνικό προσωπικό) σε νοσοκομεία της Βορείου Ελλάδας. Η ανάλυση των δεδομένων πραγματοποιήθηκε με χρήση των λογισμικών SPSS version 25 και SMART-PLS 3. Η ανάλυση των δεδομένων δεν επιβεβαίωσε τις αρχικές υποθέσεις καθώς δεν παρατηρήθηκε σημαντική επίδραση των πρακτικών διοίκησης ανθρώπινου δυναμικού (αυτονομία υπαλλήλων, υποστήριξη απο προϊστάμενo, υποστήριξη απο προϊστάμενo, ομαδικότητα) στο επίπεδο επαγγελματικής εξουθένωσης που βιώνουν οι επαγγελματίες υγείας. Επιπρόσθετα, δεν επιβεβαιώθηκε ότι οι συνθήκες εργασίας (φόρτος εργασίας, εργασιακές ευθύνες) επιδρούν σε σημαντικό βαθμό στο επίπεδο επαγγελματικής εξουθένωσης που βιώνουν οι επαγγελματίες υγείας.. Τέλος, προέκυψε ότι το εργασιακό στρες καθώς και το επίπεδο συναισθηματικής νοημοσύνης τους δεν επιδρούν σε σημαντικό βαθμό στο επίπεδο επαγγελματικής εξουθένωσης που βιώνουν οι επαγγελματίες υγείας. Τα αποτελέσματα της έρευνας δεν επιβεβαιώνουν τα ευρήματα ερευνών απο τη διεθνή και Ελληνική βιβλιογραφία. Ως εκ τούτου πρέπει να αναφερθεί ότι η έρευνα διέπετε απο αρκετούς περιορισμούς και είναι απαραίτητα μελλοντική μελέτης που θα λάβει υπόψη αυτούς τους περιορισμούς και τους ελαχιστοποιήσει.