Η συμβολή του φωνητικού αυτοσχεδιασμού στην ανάδυση εαυτού, με άτομα στο φάσμα του αυτισμού. Μια ανασκόπηση της βιβλιογραφίας και κλινικών παραδειγμάτων.

Abstract

Η φωνή αποτελεί κυρίαρχο και μοναδικό μουσικό όργανο για κάθε άνθρωπο και το πρωταρχικό μέσο επικοινωνίας και σύνδεσής του με τον Άλλον, ήδη από τη γέννησή του. Τα ιδιαίτερα αυτά γνωρίσματα, της προσδίδουν αυτομάτως την ιδιότητα ενός διαύλου, που φαίνεται να διευκολύνει, να επενδύει και να αναδεικνύει τη θεραπευτική σχέση. Στη Μουσικοθεραπεία συναντούμε την κλινική και θεραπευτική χρήση της φωνής. Η ανάγκη για φωνητική έκφραση του ατόμου, σε συνδυασμό με την ανταπόκριση και ενίσχυση του/της Μουσικοθεραπευτή/τριας, εκτυλίσσουν έναν μουσικο-φωνητικό επικοινωνιακό διάλογο. Στην παρούσα εργασία, θα εξεταστεί η συμβολή του φωνητικού αυτοσχεδιασμού, στην ανάδυση Εαυτού, με άτομα στο Φάσμα του Αυτισμού, με έμφαση στη μη-λεκτική μορφή του. Για να διερευνηθεί το παραπάνω θέμα, επιλέχθηκε ο ερευνητικός σχεδιασμός μιας αφηγηματικής βιβλιογραφικής ανασκόπησης. Τα αναμενόμενα αποτελέσματα εσωκλείονται στο γενικότερο πλαίσιο μιας συνολικής αλλαγής της κλινικής εικόνας του Αυτισμού. Ο φωνητικός αυτοσχεδιασμός φαίνεται να αφυπνίζει, να αναδύει και να αναδεικνύει τον υγιή και πραγματικό Εαυτό των ατόμων, ενώ παράλληλα φαίνεται να τα μετακινεί σε μια κατάσταση σύνδεσης και βίωσης του. Λαμβάνοντας υπόψη τον παράγοντα αυτόν, ευελπιστούμε πως τα αποτελέσματα της μελέτης θα επιβεβαιώσουν ακριβώς τη σημαντικότητα της θεραπευτικής χρήσης της φωνής, τόσο για τον ίδιο τον άνθρωπο, όσο και για την Μουσικοθεραπεία και τους/τις Μουσικοθεραπευτές/τριες. Όσον αφορά τον άνθρωπο θα συμβάλλει στη βελτίωση της ποιότητας ζωής του. Όσον αφορά τη Μουσικοθεραπεία θα συμβάλλει στην ενθάρρυνση του επιχειρήματος της ευεργετικής χρήσης της σε περιπτώσεις Αυτισμού, ενώ παράλληλα θα παρακινήσει περισσότερους/ες Μουσικοθεραπευτές/τριες να εμπλέκουν ενεργότερα και με μεγαλύτερη συχνότητα τη φωνή τους, στα πλαίσια των συνεδριών Μουσικοθεραπείας.