Ψυχική Ααθεκτικότητα, αυτοεκτίμηση και κοινωνική αυτοαποτελεσματικότητα μαθητών/τριών με και χωρίς ήπιες εκπαιδευτικές ανάγκες

Abstract

Τα τελευταία χρόνια η εκπαιδευτική έρευνα εστιάζει στην προώθηση του ευ ζην των μαθητών/τριών και στην πρόληψη της ψυχικής τους υγείας. Αρκετές μελέτες έχουν ασχοληθεί με τις έννοιες της ανθεκτικότητας, της αυτοεκτίμησης και της αυτοαποτελεσματικότητας στον μαθητικό πληθυσμό, αλλά λίγες δίνουν έμφαση στη διερεύνηση των παραπάνω εννοιών στα παιδιά με ήπιες ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Η ψυχική ανθεκτικότητα είναι η ικανότητα προσαρμογής των παιδιών όταν εκτίθενται σε αντίξοες συνθήκες (Ungar, 2015). Ως έννοια η αυτοεκτίμηση αναφέρεται στην υποκειμενική κρίση ενός ατόμου για την αξία του, η οποία μπορεί να μην αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα (Baumeister, Leary, 2000). Η αυτοαποτελεσματικότητα, αφορά απόψεις ή προβλέψεις σχετικά με το πόσο καλά μπορεί κάποιος να εκτελέσει πράξεις που απαιτούνται για να αντιμετωπίσει μελλοντικές καταστάσεις (Bandura,1982). Σκοπός της έρευνας αυτής είναι να παρουσιάσει τη σχέση μεταξύ ψυχικής ανθεκτικότητας, αυτοεκτίμησης και αυτοαποτελεσματικότητας σε μαθητές/τριες με και σε μαθητές/τριες χωρίς ήπιες ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Στην έρευνα συμμετέχουν μαθητές/τριες με ήπιες ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες και μαθητές/τριες τυπικής ανάπτυξης που φοιτούν στις Ε’ και Στ’ τάξεις Δημοτικών Σχολείων της Θεσσαλονίκης. Τα εργαλεία που χορηγήθηκαν στους μαθητές/τριες ήταν οι ελληνικές προσαρμογές των ακόλουθων εργαλείων: α. Resilience Youth Development Module (Constantine, Benard and Diaz, 1999), β. Culture-Free Self-esteem Inventory for Children (Battle, 1981) και γ. Children’s Self-efficacy for Peer Interaction Scale (Wheeler & Ladd, 1982). Από τα ευρήματα, φάνηκε οι μαθητές τυπικής ανάπτυξης να υπερτερούν σε ψυχική ανθεκτικότητα, αυτοεκτίμηση και κοινωνική αυτοαποτελεσματικότητα σε σχέση με τους μαθητές με ήπιες εκπαιδευτικές ανάγκες. Αναδείχθηκε, επίσης, η ύπαρξη σχέσης μεταξύ των παραπάνω εννοιών.