Η Συναισθηματική νοημοσύνη και η ενσυναίσθηση ως προβλεπτικοί παράγοντες του εργασιακού στρες των εκπαιδευτικών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Abstract

Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να διερευνήσει αν η αντιληπτή συναισθηματική νοημοσύνη και η ενσυναίσθηση αποτελούν προβλεπτικούς παράγοντες του εργασιακού στρες των εκπαιδευτικών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα. Για το σκοπό αυτόν, πραγματοποιήθηκε έρευνα σε ένα δείγμα 141 εκπαιδευτικών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, από Γυμνάσια και Λύκεια σε όλη την Ελλάδα. Τα εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν ήταν η Κλίμακα Συναισθηματικής Νοημοσύνης (Schutte et al., 1998) για την αξιολόγηση των επιπέδων συναισθηματικής νοημοσύνης, η Κλίμακα Διαπροσωπικής Ανταπόκρισης (Davis, 1980) για την αξιολόγηση των επιπέδων ενσυναίσθησης και η Κλίμακα Αντιληπτού Στρες (Cohen et al., 1983) για την αξιολόγηση του επιπέδου του εργασιακού στρες των εκπαιδευτικών. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι, οι εκπαιδευτικοί έχουν μέτρια προς χαμηλά επίπεδα εργασιακού στρες, καθώς και μέτρια προς υψηλά επίπεδα συναισθηματικής νοημοσύνης. Σε ότι αφορά τις διαστάσεις της ενσυναίσθησης βρέθηκε ότι έχουν μέτρια προς υψηλά επίπεδα φαντασίας και ανάληψης της προοπτικής του άλλου, υψηλά επίπεδα ενσυναίσθητης ανησυχίας και χαμηλά επίπεδα προσωπικής ανησυχίας. Η συναισθηματική νοημοσύνη και οι διαστάσεις της ενσυναίσθησης ερμηνεύουν το 17.8% του εργασιακού στρες των εκπαιδευτικών. Πιο αναλυτικά βρέθηκε ότι, οι πιο σημαντικοί προβλεπτικοί παράγοντες του εργασιακού στρες είναι η συναισθηματική νοημοσύνη και τα επίπεδα της προσωπικής τους ανησυχίας. Οι υπόλοιπες διαστάσεις της ενσυναίσθησης (φαντασία, ενσυναίσθητη ανησυχία, ανάληψη της προοπτικής του άλλου) δε βρέθηκε να αποτελούν προβλεπτικούς παράγοντες του εργασιακού στρες.