Βασικές αρχές για τον σχεδιασμό και την εφαρμογή εξατομικευμένου εκπαιδευτικού προγράμματος δεξιοτήτων ανεξάρτητης διαβίωσης σε άτομο με ΔΑΦ: μελέτη περίπτωσης.

Abstract

Τα άτομα με αναπηρία και κυρίως εκείνα με Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος αντιμετωπίζουν πολλές δυσκολίες στην καθημερινότητά τους και πολλούς περιορισμούς. Ο βασικότερος περιορισμός τους είναι πως δεν έχουν τη δυνατότητα να είναι ανεξάρτητοι και να μπορούν να παίρνουν αποφάσεις που αφορούν τη ζωή τους χωρίς να εξαρτώνται από τρίτους. Επειδή τα άτομα αυτά είναι εξαρτημένα από άλλους ανθρώπους, συχνά δεν κατακτούν δεξιότητες που αφορούν την προσωπική τους ζωή και την καθημερινότητά τους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα άτομα με αναπηρία να μην έχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους, αλλά αντίθετα χαμηλή αυτοεκτίμηση.Τα συστήματα υποστήριξης των ατόμων με αναπηρία (σχολείο, γονείς) από πολύ νωρίς πρέπει να παρέχουν στα άτομα αυτά την ευκαιρία να εκπαιδεύονται σε θέματα που αφορούν την καθημερινότητά τους, τη λήψη πρωτοβουλιών και αποφάσεων για τη ζωή τους καθώς και σε δεξιότητες που αφορούν την ανεξάρτητη διαβίωση ώστε να οδηγούνται σιγά σιγά στην ανεξαρτησία αλλά και στην αποδοχή τους από το κοινωνικό σύνολο. Λαμβάνοντας μία σωστή εκπαίδευση, τα άτομα με αναπηρία μπορούν να αναπτύξουν το επίπεδο του αυτοπροσδιορισμού τους. Η έννοια αυτή είναι άμεσα συνδεδεμένη με την λήψη αποφάσεων από τα άτομα με αναπηρία για τη ζωή τους, καθώς η ανάπτυξη του επιπέδου του αυτοπροσδιορισμού τους συνεπάγεται την ανεξαρτησία τους και την καλή ποιότητα ζωής τους. Στην παρούσα εργασία γίνεται μία διεξοδική παρουσίαση της Διαταραχής Αυτιστικού Φάσματος και των δυσκολιών που προκαλεί στα άτομα με αυτή. Επιπλέον, διερευνώνται οι βασικές αρχές για τον σχεδιασμό αλλά και την εφαρμογή ενός εξατομικευμένου εκπαιδευτικού προγράμματος δεξιοτήτων ανεξάρτητης διαβίωσης σε έναν έφηβο μαθητή με ΔΑΦ. Τέλος, διερευνάται αν μετά την εφαρμογή του εξατομικευμένου προγράμματος, το επίπεδο του αυτοπροσδιορισμού του ατόμου αυξάνεται σημαντικά.