Η συννοσηρότητα μεταξύ της δυσαριθμησίας και της διαταραχής ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας.

Abstract

Η Δυσαριθμησία αποτελεί μια επίμονη ειδική μαθησιακή δυσκολία στην κατάκτηση των αριθμητικών εννοιών και ποσοτήτων, των αρχών της απαρίθμησης και γενικότερα των μαθηματικών πράξεων. Παρά το μεγάλο ποσοστό εμφάνισής της (5-6% στο μαθητικό πληθυσμό) και τις δυσκολίες που παραμένουν και στην ενηλικίωση και δημιουργούν επιπρόσθετα προβλήματα (δυσκολία με το χειρισμό του χρόνου, των χρημάτων, με την εύρεση εργασία, κ.α.), οι έρευνες γύρω από τη Δυσαριθμησία είναι πολύ λίγες και η αιτιολόγησή της ακόμα αβέβαιη. Αν και η ανεπαρκής διδασκαλία, το φτωχό σε ερεθίσματα περιβάλλον και η χαμηλή ευφυΐα έχουν θεωρηθεί ως αίτια μιας χαμηλής επίδοσης στα μαθηματικά, η Δυσαριθμησία υποστηρίζεται από πρόσφατες έρευνες ότι οφείλεται σε διαταραχή σε συγκεκριμένες εγκεφαλικές περιοχές και έχει γενετική – κληρονομική προδιάθεση. Παρόμοια αιτιολογία εμφανίζει και μια άλλη συμπεριφορικού τύπου διαταραχή που συνοδεύεται συνήθως από μαθησιακές δυσκολίες, αυτή της Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας-Παρορμητικότητας (ΔΕΠΥ). Η ΔΕΠΥ είναι μια διαταραχή με συμπτώματα απροσεξίας, υπερκινητικότητας ή/και παρορμητικότητας και παρουσιάζεται σε όλα τα περιβάλλοντα στα οποία αλληλεπιδρά το άτομο. Συνυπάρχει σε μεγάλο βαθμό με άλλες μαθησιακές δυσκολίες, για παράδειγμα στην ανάγνωση, και συνήθως συνοδεύεται από χαμηλή σχολική επίδοση και χαμηλή αυτοπεποίθηση. Η παρούσα εργασία στοχεύει στην εκτενή ανάλυση της Δυσαριθμησίας και της ΔΕΠΥ, για την έγκαιρη πρόγνωση, διάγνωση και αντιμετώπιση τους. Κυρίως όμως ελέγχεται η συννοσηρότητα της Δυσαριθμησίας με την Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας. Συχνά τα συμπτώματα της ΔΕΠΥ (απροσεξία, φτωχή εργαζόμενη μνήμη) μπορεί να προκαλέσουν δυσκολίες στο χειρισμό των μαθηματικών εννοιών, στις αριθμητικές πράξεις και στους υπολογισμούς, και ταυτόχρονα πολλά συμπτώματα της Δυσαριθμησίας (παράλειψη, πρόσθεση ή αντιστροφή ψηφίων) δικαιολογούνται από τη διάσπαση προσοχής.