Συσχέτιση της φωνολογικής ενημερότητας και της μουσικής ακουστικότητας σε παιδιά προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας

Abstract

Η παρούσα μεταπτυχιακή διατριβή καλείται να ασχοληθεί με τη συσχέτιση της φωνολογικής ενημερότητας και της μουσικής ακουστικότητας σε Ελληνόπουλα προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας. Σε μια γλώσσα, όπως είναι η ελληνική, όπου υπάρχει σχεδόν απόλυτα σταθερή αντιστοιχία γραφημάτων και φωνημάτων, η συγκεκριμένη εργασία προσπαθεί να ερευνήσει αν τα παιδιά που έχουν υψηλό βαθμό φωνολογικής ενημερότητας, πετυχαίνουν και σε δραστηριότητες μουσικής ακουστικότητας και το αντίστροφο. Στη διεξαγωγή της έρευνας συμμετείχαν 49 παιδιά: νηπιαγωγείου (Ν=33) και Α΄ Δημοτικού (Ν=16) μετά από έναν ανιχνευτικό έλεγχο ακοής. Τα εργαλεία συλλογής δεδομένων που χρησιμοποιήθηκαν ήταν (α) το ΜέταΦΩΝ τεστ (2007) του Πανελλήνιου Συλλόγου Λογοπεδικών και (β) το τεστ «Στοιχειώδεις μετρήσεις μουσικής ακουστικότητας» του Gordon (Στάμου, Schmidt & Humphreys, 2006). Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι για τα παιδιά του δείγματος, η ηλικία και όχι το φύλο αποδείχτηκε ως στατιστικά σημαντικός παράγοντας επίδρασης για τις επιδόσεις των παιδιών στα δύο τεστ. Πέραν τούτου, το κύριο πόρισμα της μελέτης είναι η συσχέτιση της φωνολογικής ενημερότητας και της μουσικής ακουστικότητας. Πιο συγκεκριμένα, παρατηρείται μια αμφίδρομη σχέση μεταξύ της τονικής μουσικής ακουστικότητας και της φωνολογικής ενημερότητας, ενώ μικρότερη φαίνεται να είναι η συμβολή της ρυθμικής μουσικής ακουστικότητας στη φωνολογική ενημερότητα των παιδιών. Η στενή σχέση της τονικής μουσικής ακουστικότητας και της φωνολογικής ενημερότητας είναι πιθανόν να ερμηνεύεται από τη γενικότερη ικανότητα των παιδιών να διακρίνουν και να χειρίζονται τους ήχους, οι οποίοι αποτελούνται από διάφορες συχνότητες, καθώς και από τους κοινούς ακουστικούς μηχανισμούς που απαιτούν οι δύο δεξιότητες.