Τα όρια στις συνεδρίες μουσικοθεραπείας

Abstract

Στην παρούσα εργασία διερευνώνται τα βιώματα μουσικοθεραπευτών, σχετικά με τα όρια στη θεραπευτική διαδικασία, οι οποίοι εργάζονται τουλάχιστον τα τελευταία 2 χρόνια στην Ελλάδα. Οι συμμετέχοντες περιέγραψαν αναλυτικά περιστατικά πελατών και εμπειρίες από την εργασιακή τους ζωή. Στόχος της έρευνας ήταν, η σε βάθος διερεύνηση του υποκειμενικού νοήματος των συμμετεχόντων, σχετικά με την οριοθέτηση στις συνεδρίες, τόσο κατά την αρχή, όσο και κατά τη διάρκεια της εργασιακής τους εμπειρίας. Πραγματοποιήθηκαν 6 ημιδομημένες συνεντεύξεις, οι οποίες καταγράφηκαν και έπειτα απομαγνητοφωνήθηκαν. Η έρευνα διενεργήθηκε υπό το πρίσμα της Ερμηνευτικής Φαινομενολογικής Ανάλυσης (ΕΦΑ-IPA ), μέσω της οποίας επιδιώχθηκε η διερεύνηση των παραγόντων που επηρεάζουν τα όρια στις συνεδρίες μουσικοθεραπείας. Από την ανάλυση διακρίθηκαν τρεις βασικές θεματικές ενότητες: 1) Όρια και εργασιακό πλαίσιο, 2) Όρια στο θεραπευτικό πλαίσιο, 3) Όρια και κουλτούρα-πολιτισμός. Συγκεκριμένα οι συμμετέχοντες παρουσίασαν διαφοροποιήσεις στα όρια αν άλογα με το εργασιακό πλαίσιο στο οποίο βρίσκονται, καθώς γίνεται διάκριση ανάμεσα σε ένα αμιγώς θεραπευτικό και ένα φροντιστικό-κοινοτικό περιβάλλον, στο οποίο αναλαμβάνουν ρόλους φροντιστή. Επιπλέον, υπογραμμίστηκε η αξία της κλινικής εποπτείας και της προσωπικής ψυχοθεραπείας ως μέσα αναγνώρισης και επεξεργασίας των ορίων στη θεραπεία. Τέλος, από την έρευνα προέκυψε η έννοια της Ελληνικής κουλτούρας ως ένας παράγοντας καθοριστικής σημασίας για τη θέσπιση των ορίων, αναφορικά με τη σωματική επαφή κατά τη διάρκεια των συνεδριών και με τις απόψεις των γονέων σχετικά με τη μουσικοθεραπεία, ως θεραπευτική παρέμβαση. Μελλοντικές έρευνες είναι καλό να εστιάσουν στη διερεύνηση του υποκειμενικού νοήματος των ορίων και σε διαφορετικά εργασιακά περιβάλλοντα όπως νοσοκομεία.