Προσβασιμότητα στον χώρο και την πληροφόρηση σε μουσεία και τοποθεσίες ιστορικού ενδιαφέροντος: μια συγκριτική μελέτη μεταξύ του Λονδίνου και της Θεσσαλονίκης

Abstract

Η πρόσβαση στην πολιτιστική κληρονομιά των μουσείων αποτελεί άσκοπο δικαίωμα όλων των ατόμων (Zakaria, 2020). Σκοπός της έρευνας ήταν η εξέταση της χωρικής προσβασιμότητας, καθώς και της προσβασιμότητας στην πληροφόρηση σε ορισμένα μουσεία και τοποθεσίες ιστορικού ενδιαφέροντος σε δύο πόλεις, το Λονδίνο (Ηνωμένο Βασίλειο) και τη Θεσσαλονίκη (Ελλάδα). Επιπλέον, η έρευνα στόχευε στη σύγκριση μεταξύ των δύο πόλεων. Δεκαπέντε μουσεία στο Λονδίνο και δεκαπέντε στη Θεσσαλονίκη επισκέφθηκαν και αξιολογήθηκαν. Τα εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν ήταν α) μια επεκταμένη λίστα έλεγχου Likert 3 σημείων για κριτήρια προσβασιμότητας και πρότυπα που αφορούν όλα τα άτομα με σωματικές και νοητικές αναπηρίες και β) μια ημιδομημένη συνέντευξη με τη συμμετοχή των υπαλλήλων των μουσείων/τοποθεσιών ιστορικού ενδιαφέροντος. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα μουσεία του Λονδίνου είναι ελαφρώς πιο προσβάσιμα από τα μουσεία στη Θεσσαλονίκη. Οι διαφοροποιήσεις μεταξύ των δύο πόλεων μοιάζουν να βασίζονται στη χωρική προσβασιμότητα, ενώ στην προσβασιμότητα στην πληροφόρηση εντοπίζονται αρκετές ελλείψεις και στις δύο πόλεις. Τα μουσεία στην πλειοψηφία τους δίνουν έμφαση στην εξασφάλιση προσβασιμότητας σε ότι αφορά τα άτομα με κινητική αναπηρία. Ενώ, τα άτομα με αισθητηριακές αναπηρίες φαίνεται να αντιμετωπίζουν μερικό αποκλεισμό από την προσβασιμότητα στους μουσειακούς χώρους. Ακόμα, ενώ τα κτίρια του πρόσφατου παρελθόντος είναι πιο προσβάσιμα, τα κτίρια που είναι σπουδαίας πολιτισμικής και ιστορικής κληρονομιάς δυσκολεύονται να προσαρμοστούν, δεδομένου ότι ο νόμος περί διατήρησης της ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς μπορεί να αντιτίθεται στις επεμβάσεις διαρκούς προσβασιμότητας.