An integration of Minsky’s theory in the explanation of financial enlargement and instability in international economy. An Assessment of the relevance of the theory: a statistical method for economies in transition.

Abstract

This thesis deals with the financial instability under the context of Minsky’s theory. The globalized financial system has become an issue with enhanced noteworthiness. The amplification of the financial sector at international level and the high degree of financial integration have rendered the debate of financial instability solemnly significant. The world economy has become unstable and vulnerable to the emergence of unanticipated financial events. The goal of the thesis is to establish Minsky’s relevance in the applied economic performance by observing financial instability and providing with unambiguous evidence. Thus, it is structured on subsequent chapters in order to reach to the final contribution. Firstly, it outlines the post-Keynesian approach as an alternative theory to better comprehend the financial sector and its implications on the real economy. In addition, the development of the concept of the financial cycle is rudimentary, inasmuch they undermine the desired financial stability. They imply fluctuations in the economic performance, booms and busts, where inevitably instability will emerge in a phase of the cycle. Considering ergo their importance of the financial cycles, prudential policies need to be adopted to abate their sway in the stability of financial system and in real economy. Hence, the financial instability in relation with the international financial system and the crises are introduced. The causes of financial crises had been much useful to identify the relative phenomena that encourage their development. The aim is to indicate that the perils of financial crises for the global economy must be perceptible and considerable beforehand, in order to be successfully confronted. We mainly thence emphasize on the insights of Hyman Minsky into the global financial crisis. He suggested that the flaws of the current dominant financial status would eventually entail in instability and probably lead to crises with contagion effects at international level. Even though Minsky’s theory had not been fully accepted when it was first published, nevertheless, the financial crisis of 2008 consists of a concrete example, for validating his theory. The endogenous financial instability as portrayed by Minsky enables us to realize the roots, even in stability periods. Furthermore, we incorporate Minsky’s financial theory to identify the resemblances of the theory with national financial systems and to reveal the weaknesses and vulnerabilities of their fiscal and financial stance. The pursuit of a rapid accelerating economic growth based solely on the financialisation of the economy does not constitute a panacea policy for the economy. By contrast, there is also the other side of the coin. Most economies are currently functioning in an interdependent globalized financial system, and consequently, the relevance of Minsky could be examined under the context of an international economy. The size of the financial enlargement with potential threats of instability is defined by the volume and accessibility in credit. Following the bibliography, we acknowledged that the large financial depth could eventually entail in financial instability. Certainly, there have been some contradictions on whether financial deepening could lead to instability, nevertheless, the distinct literature suggestions, the history of financial crises, and particularly the recent subprime crisis of 2008, have all widely revealed that tendency. Therefore, we aim at identifying the factors with the greatest impact on the financial enlargement. For this purpose, we focus on statistical analysis with a relative model. First, we provide with empirical evidence of the traits of financial instability, also integrating the financial crisis in 2008. We investigate the macroeconomic determinants of financial depth by using annual time series data for a specific group of countries from the Balkan and the Eastern European region. All selected countries intentionally belong to a homogeneous group of economies in transition. Hence, we construct a model based on panel data over a period from 1990 to 2020. The scope is to identify the factors that stimulate the credit as a key variable of financial enlargement. Finally, some remedy polices are suggested and all conclusions are provided. Although the international financial system seems phenomenally to operate well, notwithstanding, financial instability could already coexist, as Minsky implied, with no apparent visibility. Therefore, an early detection of this instability mainly via the observation of specific signs could serve as an indication for precautionary measures to prevent an economy from being susceptible to financial distortions. The produced evidence suggests that Minsky is still relevant and according to our findings, current account balances could stimulate financial stability.

Η παρούσα διατριβή πραγματεύεται την χρηματοοικονομική αστάθεια στο πλαίσιο της θεωρίας του Minsky. Το παγκοσμιοποιημένο χρηματοοικονομικό σύστημα αποτελεί ζήτημα αξιοσημείωτης προσοχής. Η ενίσχυση του χρηματοοικονομικού τομέα σε διεθνές επίπεδο και ο υψηλός βαθμός χρηματοοικονομικής ολοκλήρωσης έχουν καταστήσει την έννοια της χρηματοοικονομικής αστάθειας ιδιαιτέρως σημαντική. Η παγκόσμια οικονομία έχει γίνει ασταθής και ευάλωτη στην εμφάνιση απρόβλεπτων χρηματοπιστωτικών γεγονότων. Ο στόχος της διατριβής είναι η εμπειρική διαπίστωση της συνάφειας της θεωρίας του Minsky, παρατηρώντας την χρηματοοικονομική αστάθεια και παρέχοντας σχετικά στοιχεία. Η διατριβή δομείται στα ακόλουθα κεφάλαια έως την τελική συνεισφορά. Πρώτον, περιγράφει τη μετακεϋνσιανή προσέγγιση ως εναλλακτική θεωρία για τη κατανόηση του χρηματοοικονομικού τομέα και των επιπτώσεων στην πραγματική οικονομία. Επιπλέον, η ανάπτυξη της έννοιας του χρηματοοικονομικού κύκλου είναι σημαντική καθώς δύνανται να υπονομεύσουν την επιθυμητή χρηματοοικονομική σταθερότητα. Συνεπάγονται διακυμάνσεις στις οικονομικές επιδόσεις (μεγέθυνση-συρρίκνωση), όπου αναπόφευκτα θα εμφανιστεί αστάθεια κατά τη διάρκεια του κύκλου. Λαμβάνοντας υπόψη τη σημασία τους, θα πρέπει να υιοθετηθούν προληπτικές πολιτικές για να μειώσουν την επιρροή τους στη σταθερότητα του χρηματοοικονομικού συστήματος και στην πραγματική οικονομία. Έπειτα αναφέρεται η σχέση της χρηματοοικονομικής αστάθειας με το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα και τις κρίσεις. Τα αίτια των οικονομικών κρίσεων μπορούν να βοηθήσουν στην κατανόηση των σχετικών φαινομένων που ενθαρρύνουν την ανάπτυξή τους. Στόχος είναι η ανάδειξη αυτών των αιτιών προκειμένου να είναι εκ των προτέρων αντιληπτά και να αντιμετωπιστούν επιτυχώς. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στη θεωρία του Hyman Minsky σχετικά με παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση. Πρότεινε ότι οι ατέλειες του κυριάρχου χρηματοοικονομικού συστήματος μπορεί να οδηγήσουν σε αστάθεια και πιθανώς σε κρίσεις με μεταδοτικές επιπτώσεις στο διεθνές περιβάλλον. Παρόλο που η θεωρία του Minsky δεν είχε γίνει πλήρως αποδεκτή όταν δημοσιεύτηκε, εντούτοις, η οικονομική κρίση του 2008 αποτελεί ένα συγκεκριμένο παράδειγμα, για την επικύρωση της θεωρίας του. Η ενδογενής χρηματοπιστωτική αστάθεια όπως απεικονίζεται από τον Minsky μας δίνει τη δυνατότητα να συνειδητοποιήσουμε τα αίτια, ακόμη και σε περιόδους ευφορίας και σταθερότητας. Επιπλέον, ενσωματώνουμε την θεωρία του Minsky για να εντοπίσουμε τις ομοιότητές της με τα εθνικά χρηματοοικονομικά συστήματα και να αποκαλύψουμε τις αδυναμίες και τα τρωτά σημεία της δημοσιονομικής και χρηματοοικονομικής τους θέσης. Η επιδίωξη μιας ταχείας επιταχυνόμενης οικονομικής ανάπτυξης που βασίζεται αποκλειστικά στην χρηματιστικοποίηση της οικονομίας δεν αποτελεί πανάκεια πολιτική για την οικονομία. Αντίθετα, υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος. Στο τρέχον περιβάλλον, οι περισσότερες οικονομίες λειτουργούν σε ένα αλληλεξαρτώμενο παγκοσμιοποιημένο χρηματοοικονομικό σύστημα και, κατά συνέπεια, η συνάφεια του Minsky θα μπορούσε να εξεταστεί στο πλαίσιο της διεθνούς οικονομίας. Το μέγεθος της χρηματοοικονομικής διεύρυνσης με πιθανές τάσεις αστάθειας καθορίζεται από τον όγκο και την προσβασιμότητα των πιστώσεων. Ακολουθώντας τη βιβλιογραφία, αναγνωρίζουμε ότι η χρηματοοικονομική μεγέθυνση θα μπορούσε τελικά να οδηγήσει σε χρηματοπιστωτική αστάθεια. Βεβαίως, υπάρχουν διαφορετικές απόψεις εάν η χρηματοοικονομική μεγέθυνση θα μπορούσε να οδηγήσει σε αστάθεια, ωστόσο, οι ξεχωριστές βιβλιογραφικές προτάσεις, η ιστορία των χρηματοπιστωτικών κρίσεων, και ιδιαίτερα η πρόσφατη παγκόσμια κρίση του 2008, αποκάλυψαν ευρέως αυτήν την τάση. Ως εκ τούτου, στοχεύουμε στον εντοπισμό των παραγόντων με τον μεγαλύτερο αντίκτυπο στη χρηματοοικονομική διεύρυνση. Για το σκοπό αυτό πραγματοποιείται μια στατιστική ανάλυση με σχετικό υπόδειγμα. Αρχικά αναφέρονται τα χαρακτηριστικά της χρηματοοικονομικής αστάθειας, καθώς και οι επιπτώσεις που επέφερε η παγκόσμια κρίση του 2008. Διερευνώνται οι μακροοικονομικοί καθοριστικοί παράγοντες της χρηματοοικονομικής μεγέθυνσης χρησιμοποιώντας ετήσια δεδομένα για μια συγκεκριμένη ομάδα χωρών από τα Βαλκάνια και την Ανατολική Ευρώπη. Όλες οι επιλεγμένες χώρες ανήκουν στην ομοιογενή ομάδα των οικονομιών σε μετάβαση. Η ανάπτυξη του υποδείγματος βασίζεται σε δεδομένα πάνελ για την περίοδο 1990 - 2020. Σκοπός είναι η ανάδειξη των παραγόντων που συσχετίζονται με την πίστωση ως βασική μεταβλητή της χρηματοοικονομικής μεγέθυνσης συνδεόμενη με το ΑΕΠ. Τέλος, προτείνονται ορισμένες πολιτικές αντιμετώπισης και παρέχονται τα τελικά συμπεράσματα. Αν και το διεθνές χρηματοοικονομικό σύστημα δύναται να λειτουργεί φαινομενικά ομαλώς, εντούτοις, η υφέρπουσα χρηματοοικονομική αστάθεια θα μπορούσε ήδη να συνυπάρχει, όπως αναφέρει ο Minsky. Ως εκ τούτου, η έγκαιρη ανίχνευση αυτής της αστάθειας, κυρίως μέσω της παρατήρησης συγκεκριμένων δεικτών, θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως ένδειξη για υιοθέτηση προληπτικών μέτρων για την αποτροπή λήψης θέσεων που είναι επιρρεπής σε χρηματοοικονομικές στρεβλώσεις. Συνολικά, τα παραγόμενα θεωρητικά και εμπειρικά στοιχεία υπογραμμίζουν τη σημασία του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών για την ενίσχυση της χρηματοοικονομικής σταθερότητας, καθώς επίσης και τη καταλληλόλητα και διαχρονικότητα της θεωρίας του Minsky.