Η πρόκληση της κλιματικής αλλαγής υπό το πρίσμα του διεθνούς δικαίου και των διεθνών οργανισμών.

Abstract

Με την αυγή του 21ου αιώνα, τα περιβαλλοντικά ζητήματα βρέθηκαν σταδιακά στο επίκεντρο της διεθνούς πολιτικής. Παρόλο που η συζήτηση για την καταστροφή του περιβάλλοντος είχε ανοίξει ήδη από τα μέσα του προηγούμενου αιώνα, οι πρόσφατες καταστροφικές εμπειρίες έθεσαν την κλιματική αλλαγή ως ζήτημα υψηλής πολιτικής, ισάξιο με άλλα κρίσιμα ζητήματα στρατηγικών στοχεύσεων των κρατών. Επιπρόσθετα, οι αιτίες και οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής έγιναν κατανοητές και διαθέσιμες στο ευρύ κοινό. Μάλιστα, τα επιστημονικά πορίσματα σχετικά με την έκταση, τα αίτια και τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής είναι ιδιαιτέρως ανησυχητικά. Έτσι, έννοιες όπως η κλιματική αλλαγή, η ρύπανση, η υπερθέρμανση του πλανήτη και η απώλεια της βιοποικιλότητας, εντάχθηκαν στο καθημερινό λεξιλόγιο των πολιτών σε παγκόσμια κλίμακα. Καθώς, λοιπόν, γίνεται ολοένα και πιο κατανοητή η τρέχουσα αλόγιστη χρήση των πόρων η οποία δε μπορεί να συνεχιστεί στον ίδιο βαθμό, γίνεται μια προσπάθεια χάραξης «πράσινης» πολιτικής τόσο από τα κράτη όσο και από διεθνείς δρώντες. Για να πετύχει όμως κάτι τέτοιο σε ένα διεθνές περιβάλλον κυρίαρχων κρατών, προϋποτίθεται η ύπαρξη διεθνούς συνεργασίας. Τα κράτη μέσα από διεθνείς οργανισμούς όπως τα Ηνωμένα Έθνη και η Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και μια σειρά από μη κυβερνητικές οργανώσεις και διεθνικές εταιρείες οφείλουν να προσαρμοστούν σε διεθνείς κανόνες και νόμους κατά της κλιματικής αλλαγής. Η υγειονομική, οικονομική αλλά και η κατοπινή ενεργειακή κρίση θέτουν σοβαρά εμπόδια στην ομαλή βιώσιμη μετάβαση, ωστόσο το κόστος της αδράνειας για την κλιματική κρίση ενδέχεται να είναι δυσβάσταχτο.