Η σχέση της ενσυνειδητότητας με το νόημα ζωής και την υποκειμενική ευζωία

Abstract

H έννοια της ενσυνειδητότητας μετρά 25 αιώνες ζωής, όμως μόλις τις τελευταίες δεκαετίες άρχισε να μελετάται συστηματικά από την ερευνητική κοινότητα. Πληθώρα ερευνητικών δεδομένων υποστηρίζουν τα πολλαπλά οφέλη της στην ψυχική και σωματική υγεία και η χρήση της ως θεραπευτικό εργαλείο τυγχάνει συνεχώς αυξανόμενης αποδοχής. Σκοπός της παρούσας έρευνας είναι να διερευνηθεί αυτή η πολλά υποσχόμενη έννοια σε σχέση με άλλες δύο σημαντικές έννοιες της θετικής ψυχολογίας: το νόημα στη ζωή και την υποκειμενική ευζωία. Πιο συγκεκριμένα, διερευνούνται τα επίπεδα των μεταβλητών και η επίδραση των ατομικών χαρακτηριστικών σε αυτές. Επίσης, εξετάζεται πως σχετίζονται οι μεταβλητές δυαδικά και τέλος, διερευνάται το αν η ενσυνειδητότητα και το νόημα ζωής προβλέπουν την υποκειμενική ευζωία. Στην έρευνα συμμετείχαν 247 άτομα (172 γυναίκες και 75 άνδρες). Χρησιμοποιήθηκαν τρία ψυχομετρικά τεστ, τα οποία ήταν μεταφρασμένα και σταθμισμένα σε ελληνικό πληθυσμό: το Mindful Attention Awareness Scale (MAAS) των Brown και Ryan (2003), το Meaning In Life Questionnaire (MLQ) των Steger et al. (2006) και το Satisfaction with Life Scale (SWLS) των Pavot & Diener (2013). Οι αναλύσεις έδειξαν πως το δείγμα σημείωσε μέτρια επίπεδα ενσυνειδητότητας, αρκετά υψηλά επίπεδα παρουσίας νοήματος στη ζωή και υψηλά επίπεδα αναζήτησης νοήματος στη ζωή και υποκειμενικής ευζωίας. Από τα δημογραφικά στοιχεία, μόνο η ηλικία παρουσίασε μέτρια θετική συσχέτιση με την ενσυνειδητότητα και την παρουσία νοήματος. Όσον αφορά τη συσχέτιση των παραγόντων, η ανάλυση έδειξε πως η ενσυνειδητότητα σχετίζεται μέτρια και θετικά με την παρουσία νοήματος στη ζωή και με την υποκειμενική ευζωία. Επιπλέον, παρατηρήθηκε πως η παρουσία νοήματος στη ζωή σχετίζεται θετικά και αρκετά υψηλά με την υποκειμενική ευζωία και πως η αναζήτηση νοήματος στη ζωή σχετίζεται αρνητικά χαμηλά με την υποκειμενική ευζωία. Τέλος, χρησιμοποιήθηκε η απλή γραμμική παλινδρόμηση σύμφωνα με την οποία η παρουσία νοήματος στη ζωή αποτελεί ισχυρό προβλεπτικό παράγοντα της υποκειμενικής ευζωίας σε αντίθεση με τις άλλες δύο μεταβλητές οι οποίες παρουσίασαν χαμηλότερα ποσοστά πρόβλεψης.

Mindfulness has a history of over 25 centuries but it has only started being systematically studied by the scientific community during the last decades. There is rich scientific evidence which supports its multiple benefits on psychological and physical health and its use as a therapeutic tool is gaining more and more acceptance. The purpose of this research is to investigate this highly promising concept in relation to two other important concepts of positive psychology: Meaning in Life and Subjective Well-being. More specifically, the levels of these variables and the effects of personal characteristics on them are being investigated. Also, the dual relationships among the variables are being analyzed and finally, we investigate whether mindfulness and meaning in life can predict subjective well-being. A total of 247 people took part (172 women and 75 men) in this research. Three psychometric tests were used which were the standardized Greek adaptations of Mindful Attention Awareness Scale (MAAS) (Brown και Ryan, 2003), Meaning In Life Questionnaire (MLQ) (Steger et al., 2006) and Satisfaction with Life Scale (SWLS) (Pavot & Diener, 2013). The results indicated moderate levels of mindfulness, very high levels of presence of meaning in life and high levels of search of meaning in life and subjective well-being. Also, as far as the correlation between the variables is concerned, the analyses showed a moderate positive correlation between mindfulness and presence of meaning as well as between mindfulness and subjective well-being. Moreover, a high positive correlation was marked between presence of meaning and subjective well-being and a low negative correlation between search of meaning and subjective well-being. Finally, according to the linear regression analysis which was conducted, the meaning in life proved to be a strong predictor of subjective well-being whereas the other two variables predicted subjective well-being at much lower percentages.