Η διερεύνηση των γνώσεων των υπεύθυνων εκπαίδευσης προσωπικού σε σχέση με τους εναλλακτικούς τρόπους επίλυσης διαφορών και συγκεκριμένα της μεθόδου της διαμεσολάβησης.

Abstract

Σκοπός της παρούσας έρευνας είναι να διερευνήσει τις γνώσεις και τις απόψεις των υπεύθυνων τμημάτων εκπαίδευσης προσωπικού σχετικά με τιςεναλλακτικές μεθόδους επίλυσης διαφορών και συγκεκριμένα της μεθόδου της διαμεσολάβησης. Σύμφωνα με τη βιβλιογραφία η διαμεσολάβηση αποτελεί μια μέθοδο ειρηνικής εναλλακτικής επίλυσης διαφορών κατά την οποία ένα τρίτο πρόσωπο – ο διαμεσολαβητής – εμπλέκεται στη διαδικασία επίλυσης της σύγκρουσης και προσπαθεί να κατευθύνει τα άτομα βάσει της προσωπικής τους βούλησης και επιθυμίας να οδηγηθούν σε μια κοινά αποδεκτή συμφωνία, χωρίς ο ίδιος να τους παρέχει έτοιμες λύσεις. Για να συγκεντρωθούν τα δεδομένα για την παρούσα έρευνα χρησιμοποιήθηκε το εργαλείο της ημι-δομημένης συνέντευξης, στην οποία συμμετείχαν επτά υπεύθυνοι εκπαίδευσης προσωπικού οι απαντήσεις των οποίων αναλύθηκαν με τη μέθοδο της ανάλυσης περιεχομένου. Ορισμένα από τα βασικότερα ευρήματα που προέκυψαν μέσα από την ανάλυση αναφέρονται στις διαφορές που υπάρχουν μεταξύ των δύο φύλων στην αντιμετώπιση των συγκρούσεων στα τμήματα εκπαίδευσης προσωπικού. Πιο συγκεκριμένα, οι γυναίκες φαίνεται να προσφέρουν περισσότερο χώρο και χρόνο στους εργαζόμενούς τους για να αντιμετωπίσουν μια σύγκρούση, ακολουθώντας ένα μη παραδοσιακό στυλ ηγεσίας, σε σχέση με τους άντρες υπεύθυνους, οι οποίοι για να επιλύσουν τις συγκρούσεις των εργαζομένων τους ανεξάρτητα εάν αυτές είναι ήπιες ή έντονες ακολουθούν τους ισχύοντες κανόνες λειτουργίας. Το συγκεκριμένο φαινόμενο παρατηρήθηκε εντονότερα σε άντρες μεγαλύτερης ηλικίας (50-65), οι οποίοι είτε αντιμετωπίζουν μια σύγκρουση ακολουθώντας τους κανόνες, είτε αναλαμβάνουν οι ίδιοι να επιλύσουν άμεσα το ζήτημα. Τέλος, παρόλο που δεν υπάρχουν μελέτες που να επιβεβαιώνουν ξεκάθαρα το συγκεκριμένο εύρημα, μελέτες έχουν δείξει ότι οι ηλικιωμένοι άντρες θέλοντας να αποφύγουν τα αρνητικά συναισθήματα επιλέγουν να μην εμπλακούν σε συγκρούσεις.Ακόμα, αναφορικά με τις γνώσεις των υπευθύνων σχετικά με την εφαρμογή της διαμεσολάβησης, τα αποτέλεσμα έδειξαν πως οι τελευταίοι γνωρίζουν κάποια βασικά στοιχεία της όπως το γεγονός ότι προάγει το κοινό συμφέρον των εμπλεκομένων και συμβάλλει στη διατήρηση της σχέση τους. Φάνηκε, ωστόσο, πως οι γνώσεις αυτές δεν επαρκούν για να εφαρμόσουν σωστά τη μέθοδο της διαμεσολάβησης, με αποτέλεσμα οι υπεύθυνοι να ξεκινούν ακολουθώντας κάποια βήματά της διαμεσολάβησης και στη συνέχεια να εμπλέκουν προσωπικούς τους τρόπους επίλυσης.