Ο ψυχολογικός αντίκτυπος της επίκτητης οπτικής αναπηρίας στα άτομα και ο ρόλος της κοινωνικής στήριξης στην ψυχολογική τους προσαρμογή και αποδοχή της αναπηρίας

Abstract

Η επίκτητη οπτική αναπηρία και συγκεκριμένα ο αντίκτυπος της στον ψυχολογικό τομέα των ατόμων, ανεξαρτήτου ηλικίας, αποτελεί ένα θέμα που παρουσιάζει ενδιαφέρον και δεν έχει μελετηθεί επαρκώς από τη διεθνή επιστημονική κοινότητα. Παράλληλα, ο ρόλος της κοινωνικής στήριξης εμφανίζεται να έχει θετικές και αρνητικές επιρροές στην ψυχολογία των ατόμων με επίκτητη οπτική αναπηρία. Η παρούσα μεταπτυχιακή εργασία έχει ως αντικείμενο της τη διερεύνηση των ψυχολογικών συνεπειών και επιπτώσεων της επίκτητης οπτικής αναπηρίας στα άτομα, καθώς και τη συμβολή της κοινωνικής στήριξης στη διαδικασία της ψυχολογικής προσαρμογής και αποδοχής της αναπηρίας τους. Προκειμένου να απαντηθούν τα ερευνητικά ερωτήματα έγινε αναζήτηση άρθρων, με συγκεκριμένα κριτήρια, σε διάφορες βάσεις δεδομένων και επιστημονικά έγκριτα περιοδικά. Η ανασκόπηση της βιβλιογραφίας έδειξε πως στην πλειονότητα των περιπτώσεων των ατόμων με επίκτητη οπτική αναπηρία παρατηρούνται βαρύτατες αρνητικές ψυχολογικές-συναισθηματικές συνέπειες. Οι προαναφερόμενες επιπτώσεις εμφανίζονται συνήθως με τη μορφή του σοκ, της άρνησης, του θυμού, της κατάθλιψης και της χαμηλής αυτοεκτίμησης. Σύμφωνα με τη βιβλιογραφία η συμβολή της κοινωνικής στήριξης διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο τόσο ως προς την ψυχολογική προσαρμογή των ατόμων στην κατάσταση της αναπηρίας όσο και στην αποδοχή αυτής. Συγκεκριμένα, η συναισθηματική κοινωνική στήριξη εμφανίζεται ιδιαίτερα σημαντική στον ψυχολογικό τομέα. Συμπερασματικά, η βιβλιογραφική ανασκόπηση ανέδειξε αποτελέσματα, τα οποία, κρίνονται ιδιαίτερα σημαντικά στο οικογενειακό, στο φιλικό περιβάλλον των ατόμων και μπορούν να αξιοποιηθούν από τους εξειδικευμένους επαγγελματίες. Τα ευρήματα της μελέτης μπορούν να συμβάλουν αφενός στην αναγνώριση των ψυχολογικών προεκτάσεων της επίκτητης οπτικής αναπηρίας και αφετέρου στην αξιοποίηση του τύπου της κοινωνικής στήριξης που φαίνεται να είναι περισσότερο υποστηρικτικός για την ψυχολογική προσαρμογή και αποδοχή της αναπηρίας τους.