Επαγγελματική συμβουλευτική σε πολιτισμικές μειονότητες. Διαπολιτισμική ικανότητα, αυτό-αποτελεσματικότητα και η σχέση τους με το αντιληπτό στρες και την εργασιακή δέσμευση των συμβούλων.

Abstract

Οι εργασιακοί σύμβουλοι και σύμβουλοι επαγγελματικού προσανατολισμού αυξάνονται συνεχώς στη χώρα μας, καθώς αυξάνονται οι εισροές ανθρώπων στην Ελλάδα προς αναζήτηση καλύτερης ποιότητας ζωής, είτε λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, είτε εξαιτίας εμπόλεμης κατάστασης στην πατρίδα τους και βάσιμου φόβου άλλων διώξεων. Σκοπός της έρευνας είναι να ρίξει φως στην ικανότητα των συμβούλων να ανταποκριθούν στις ανάγκες των πολιτισμικών μειονοτήτων στην Ελλάδα, καθώς τώρα περισσότερο από ποτέ, είναι ζωτικής σημασίας η παροχή εργασιακής συμβουλευτικής, ειδικά σε όλους εκείνους τους ανθρώπους που ανήκουν σε χαμηλότερα κοινωνικοοικονομικά στρώματα. Για τον λόγο αυτόν, η έρευνα επικεντρώθηκε στη διερεύνηση της ικανότητας των συμβούλων να επικοινωνήσουν αποτελεσματικά με ανθρώπους από διαφορετικό πολιτισμικό υπόβαθρο και της σχέσης μεταξύ αυτής της διαπολιτισμικής αποτελεσματικότητας με τα δημογραφικά τους χαρακτηριστικά, την αντιληπτή αυτό-αποτελεσματικότητά τους ως σύμβουλοι, την εργασιακή τους δέσμευση αλλά και το στρες που βιώνουν. Στην έρευνα συμμετείχαν 146 άτομα που εργάζονται στον τομέα της εργασιακής συμβουλευτικής, τόσο σε ιδιωτικούς όσο και σε δημόσιους φορείς, τα οποία κλήθηκαν να συμπληρώσουν ένα ερωτηματολόγιο μέσω διαδικτυακής φόρμας. Τα αποτελέσματα δείχνουν πως ορισμένα δημογραφικά χαρακτηριστικά φαίνεται να επηρεάζουν τα επίπεδα διαπολιτισμικής αποτελεσματικότητας, η οποία συσχετίζεται σημαντικά με την εργασιακή εμπειρία με πολιτισμικές μειονότητες και με την παροχή συμβουλευτικής με διάφορους τρόπους αντί αποκλειστικά μέσω ατομικών συνεδριών. Εξίσου σημαντικό ρόλο φαίνεται να παίζει κι ο τομέας εργασίας, καθώς άτομα τα οποία εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα εμφάνισαν μεγαλύτερα επίπεδα διαπολιτισμικής δεξιότητας σε σχέση με όσα εργάζονται στον δημόσιο τομέα. Επίσης, σημαντική συσχέτιση εμφανίζεται μεταξύ αυτής της δεξιότητας με την αυτό-αποτελεσματικότητά τους, η οποία φαίνεται ότι μπορεί να γίνει και δείκτης πρόβλεψης της πρώτης, ενώ λιγότερο σημαντική συσχέτιση υπάρχει με την εργασιακή δέσμευση και το στρες. Τα συμπεράσματα αναλύονται και συγκρίνονται με δεδομένα από τη διεθνή βιβλιογραφία.