Ο προσωπικός αφηγηματικός λόγος σε παιδιά τυπικής ανάπτυξης ηλικίας 10 ετών

Abstract

Η προσωπική αφήγηση αποτελεί μια αναβίωση παρελθόντων γεγονότων, αλλά και μια διαδικασία προετοιμασίας αυτών που έπονται διαπλάθοντας την αυτό-ιδέα του ατόμου. Το πολιτισμικό, μορφωτικό και οικονομικό επίπεδο της οικογένειας φαίνεται να αντανακλώνται στις αφηγήσεις των παιδιών. Η πολυπλοκότητα και η ποικιλομορφία της αφήγησης απαιτούν εξαιρετική χρήση γλωσσικών και γνωστικών δεξιοτήτων, απαραίτητων για την ένταξη και την πορεία των παιδιών στην ακαδημαϊκή τους θητεία. Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν η μελέτη των προσωπικών αφηγήσεων των Ελληνοπούλων. Στην έρευνα συμμετείχαν 20 παιδιά, 10 αγόρια και 10 κορίτσια, τυπικής ανάπτυξης, ηλικίας 10 ετών. Τα παιδιά κλήθηκαν να αφηγηθούν 6 γεγονότα από τη ζωή τους. Τα δεδομένα αναλύθηκαν με στόχο την μελέτη της μικροδομής, της μακροδομής και τη λειτουργία της Αξιολόγησης. Επίσης, διερευνήθηκε η επιρροή των δημογραφικών στοιχείων σε αυτά. Τα αποτελέσματα περιγράφουν τις επιδόσεις των παιδιών στις κλίμακες που χρησιμοποιήθηκαν. Σημαντικό εύρημα αποτελεί ότι μεταξύ των δύο φύλων δεν εντοπίστηκαν διαφορές. Σημειώθηκε, όμως, σημαντική θετική συσχέτιση των επιδόσεων με το επίπεδο μόρφωσης του πατέρα σε πλήθος μεταβλητών και με το οικονομικό επίπεδο της οικογένειας στη χρήση Αξιολογήσεων. Συμπερασματικά, τα ευρήματα φανερώνουν μια τάση των χαρακτηριστικών της προσωπικής αφήγησης των παιδιών αυτής της ηλικίας και τονίζουν την επιρροή του μορφωτικού επιπέδου του πατέρα και του οικονομικού επιπέδου της οικογένειας στον τρόπο ανάπτυξης της αφηγηματικής ικανότητας.