The Fifth International Neurological Congress in Lisbon, 1953

Abstract

Η παρούσα εργασία θα αποτελέσει μια επισκόπηση του 5ου Διεθνούς Συνεδρίου Νευρολογίας, το οποίο διεξήχθη στη Λισαβόνα της Πορτογαλίας, στις 7-12 Σεπτεμβρίου του 1953. Προηγήθηκε και ακολούθησε σειρά συναντήσεων, που έγιναν παράδοση και βοήθησαν στο να ανεξαρτητοποιηθούν η Νευρολογία και η Νευροχειρουργική ως ιατρικές ειδικότητες στα μέσα του εικοστού αιώνα. Οι κεντρικές συνεδρίες επικεντρώθηκαν στις αγγειακές νόσους, τις μεταβολικές διαταραχές και τον βρεγματικό λοβό. Επιπλέον, παρουσιάστηκαν 345 εργασίες καλύπτοντας μια ευρεία θεματολογία. Στο συνέδριο συμμετείχαν 982 εκπρόσωποι από 39 χώρες. Μία από τις κεντρικές φιγούρες ήταν ο Egaz Moniz (1874-1955), στον οποίο είχε απονεμηθεί το βραβείο Nobel Φυσιολογίας ή Ιατρικής τέσσερα χρόνια νωρίτερα, για την εφαρμογή της προμετωπιαίας λευκοτομής με στόχο τη θεραπευτική αντιμετώπιση ορισμένων μορφών ψύχωσης. Τιμήθηκαν οι Constantin von Monakow (1853-1930) και Santiago Ramón y Cajal (1852-1934), με αφορμή την επέτειο των εκατό χρόνων από τη γέννησή τους. Αμέσως μετά το συνέδριο της Λισαβόνας, συνάντηση έλαβε χώρα στη Μαδρίτη με ομιλητές τους John F. Fulton (1899-1960), Sir Walter Russel Brain (1895-1966) και Fernando de Castro (1896-1967), οι οποίοι ανέλυσαν τις ανακαλύψεις του Cajal, τη νευρωνική θεωρία και τον αντίκτυπό της τόσο στην ιατρική επιστήμη όσο και στο μέλλον της Νευρολογίας.