Πολιτισμός, υποκείμενα, εμπρόθετη δράση και λογοτεχνική δημιουργία: η περίπτωση του Γ.Μ. Βιζυηνού και του Α.Π. Τσέχωφ

Abstract

Η εργασία ενδιαφέρεται να εξετάσει ως προς μια πολιτισμική και εθνογραφική κριτική τα διηγήματα του έλληνα λογοτέχνη, Γεώργιου Μ. Βιζυηνού και του ρώσου λογοτέχνη, Άντον Π. Τσέχωφ. Παραθέτοντας συγκεκριμένα χωρία ως παραδείγματα, έχω σκοπό να αποδειχθεί πως μέσα από ένα λογοτεχνικό διήγημα, μπορούμε να αντλήσουμε εθνογραφικά και πολιτισμικά χαρακτηριστικά της εποχής στην οποία ανήκουν. Όπως θα φανεί, μέσα από τα διηγήματα, που παρουσιάζονται ως παραδείγματα, ένα διήγημα μπορεί να αποτελεί αυτοβιογραφία του ιδίου του λογοτέχνη ή μυθιστόρημα με πλαστούς χαρακτήρες, αλλά να λειτουργεί, σε κάθε περίπτωση, ως αποκαλυπτική μαρτυρία για ενός έθνους ή για μιας κοινωνικής ομάδας. Η εργασία αυτή δεν ενδιαφέρεται για μια λογοτεχνική προσέγγιση των διηγημάτων, αλλά για τον τρόπο με τον οποίο οι δύο λογοτέχνες παρατηρούν τις κοινωνίες, στις οποίες αποτελούν δρώντα πρόσωπα, τις καταγράφουν και τις σχολιάζουν. Δηλαδή πως λειτουργούν ως εν δυνάμει εθνογράφοι της εποχής τους κι όχι ως απλοί συγγραφείς.