Ιστορική εξέλιξη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης Β’ Βαθμού από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ μέχρι σήμερα : οι περιπτώσεις Ελλάδας, Ιταλίας & Γαλλίας»

Abstract

Στην παρούσα εργασία εξετάζεται η εξέλιξη των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης Β’ Βαθμού στα κράτη – μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης Γαλλία, Ιταλία και Ελλάδα από τη σύναψη της Συνθήκης του Μάαστριχτ το 1992 και εξής. Αρχικά επιχειρείται η επεξήγηση όρων και θεσμών και πολιτικών οι οποίοι είτε αποτέλεσαν σταθμούς στην πορεία εξέλιξης των ΟΤΑ είτε προετοίμασαν πολιτικά και διαδικαστικά το έδαφος ώστε να οι τελευταίοι να αναλάβουν ενεργότερο δράση στη διαμόρφωση πολιτικής της ΕΕ. Στην συνέχεια αναλύεται η πολιτική της ΕΕ προς την αποκέντρωση της διακυβέρνησης με την παράλληλη ενίσχυση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην ευρωπαϊκή περιφέρεια. Αναπτύσσεται ο ρόλος που κλήθηκε και καλείται να διαδραματίσει η Επιτροπή των Περιφερειών που ιδρύθηκε με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και καθιερώθηκε με τη Συνθήκη της Λισσαβώνας. Επιπλέον γίνεται αναφορά σε όργανα κι επιτροπές που η ΕΤΠ ίδρυσε προκειμένου να την επικουρούν στη διασφάλιση της συμμετοχής των αντιπροσώπων των τοπικών και περιφερειακών αρχών στα στάδια της νομοθετικής διαδικασίας της ΕΕ. Τέλος, παρουσιάζεται διαχρονικά η εξέλιξη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης Β’ Βαθμού της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Ελλάδας. Επιχειρείται με αυτόν τον τρόπο μια συγκριτική μελέτη των μεταμορφώσεων σε επίπεδο διοικητικό και αρμοδιοτήτων των περιφερειακών θεσμών στις τρεις χώρες με έμφαση στην σχετικά πρόσφατη εφαρμογή στη χώρα μας του Νόμου «Καλλικράτης», ο οποίος άλλαξε τον Περιφερειακό χάρτη της Ελλάδας.