Γλωσσική ικανότητα παιδιών στο φάσμα του αυτισμού υψηλής λειτουργικότητας σε σύγκριση με παιδιά τυπικής ανάπτυξης

Abstract

Η παρούσα μελέτη διερευνά τον ρόλο των μορφοφωνολογικών σχηματισμών των γραμματικών χαρακτηριστικών ως αντισταθμιστικό μηχανισμό στις μορφοσυντακτικές ελλείψεις σε παιδιά που ανήκουν στο φάσμα του αυτισμού- υψηλής λειτουργικότητας. Η έρευνα στηρίζεται στην υπόθεση ότι τα παιδιά με αυτισμό θα έχουν διαφορετικές δυσκολίες από τα παιδιά με sli τα οποία παρουσιάζουν γραμματικές δυσκολίες όπως έχει φανεί σε αντίστοιχη έρευνα (Μαστροπαύλου, Πετεινού, Τσιμπλή, 2017) . Εξετάστηκαν τύποι της Νέας Ελληνικής γλώσσας και πιο συγκεκριμένα, ζητήθηκε ο σχηματισμός του παρελθοντικού χρόνου Παρατατικού ο οποίος συνδυάζει φωνολογικές διεργασίες (τονική ανύψωση- συλλαβική αύξηση) και μορφολογικές διαδικασίες (ρηματική κατάληξη). Οι συμμετέχοντες ήταν παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας με αυτισμό και παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας τυπικής ανάπτυξης. Τα παιδιά παρήγαγαν τύπους υπαρκτών- πραγματικών ρημάτων και τύπους ψευδο-ρημάτων με τη μορφή συμπλήρωσης προτάσεων. Τα αποτελέσματα έδειξαν ισχύει η αρχική μας υπόθεση, καθώς φάνηκε ότι τα αυτιστικά παιδιά επεξεργάζονται τη μορφοφονωλογία με ένα διαφορετικό τρόπο σε σύκγριση με τα παιδιά που έχουν ΕΓΔ και τα παιδιά τυπικής ανάπτυξης. Τα παιδιά με ΕΓΔ παρουσιάζουν μία καθαρά γραμματική δυσκολία ενώ τα παιδιά με αυτισμό φάνηκε πως η δυσκολία τους έγκειται στο γλωσσικό τομέα της πραγματολογίας.