Η κουλτούρα μάθησης και η εμπιστοσύνη στις εργασιακές σχέσεις στους δημόσιους φορείς υγείας

Abstract

Στην παρούσα εργασία χρησιμοποιήθηκε μεικτή μέθοδος διερεύνησης της κουλτούρας μάθησης και του βαθμού εμπιστοσύνης στις εργασιακές σχέσεις σε φορείς υγείας του δημόσιου τομέα. Η έρευνα εστίασε στην εμπιστοσύνη που επιδεικνύουν οι επαγγελματίες υγείας, δηλαδή το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, απέναντι στους προϊσταμένους των ομάδων εργασίας και στην ανώτερη ηγεσία. Η μεταβλητή της εμπιστοσύνης, η οποία εξετάζεται ως κρίσιμη μεταβλητή στην υιοθέτηση της οργανωσιακής αλλαγής, και η υφιστάμενη κουλτούρα μάθησης διερευνώνται μέσω της χρήσης δυο διαφορετικών εργαλείων. Το δείγμα αντλήθηκε από το πρωτοβάθμιο και δευτεροβάθμιο επίπεδο υγείας προκειμένου να δοθεί η δυνατότητα διερεύνησης στατιστικά σημαντικών διαφόρων ανάμεσα στις δυο ομάδες. Από τη χρήση πρώτου εργαλείου, του ερωτηματολογίου, στο οποίο ενσωματώνονται τα ερευνητικά εργαλεία DLOQ (Marsick και Watkins) και Διερεύνηση της Εμπιστοσύνης (Mishra και Mishra), πρόεκυψε ότι η διάθεση για μάθηση και εκπαίδευση σε ατομικό επίπεδο υπάρχει σε μεγάλο βαθμό, ενώ τα λειτουργικά συστήματα ροής της γνώσης υφίστανται σε περιστασιακό βαθμό. Από τα δεδομένα του πρώτου και του δεύτερου εργαλείου, δηλαδή των ημιδομημένων συνεντεύξεων, διαπιστώθηκε ότι υπάρχουν καλές εργασιακές σχέσεις ανάμεσα στους εργαζομένους άνευ διοικητικών αρμοδιοτήτων, αλλά και χαμηλή εργασιακή ικανοποίηση και κλίμα δυσπιστίας απέναντι στην ανώτερη ηγεσία. Ο βαθμός εμπιστοσύνης απέναντι στους εργαζομένους και στα ενδιάμεσα διοικητικά στελέχη είναι μέτριος χωρίς μεγάλες αποκλίσεις, ενώ δεν υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στις συχνότητες των δυο επιπέδων υγείας. Η ηγεσία φαίνεται να αποτελεί δυνητικά κίνητρο μάθησης για τους εργαζομένους στους υπό εξέταση φορείς υγείας, διαπιστώνεται, ωστόσο η ύπαρξη σπασμένου εργασιακού συμβολαίου. Τα ευρήματα της εν λόγω έρευνας αναδεικνύουν την ανάγκη για την πραγματοποίηση συνεχόμενων και προγραμματισμένων προσπαθειών προκειμένου η κουλτούρα στους εξεταζόμενους φορείς να χαρακτηριστεί ως κουλτούρα μάθησης. Η εφαρμογή διαγνωστικών ερευνών σχετικά με σημαντικά ζητήματα του περιβάλλοντος εργασίας στους εν λόγω φορείς κρίνεται απαραίτητη.