Η εξέλιξη των ελληνοαλβανικών σχέσεων από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου έως σήμερα : η στρατηγική τους σημασία για την Ν.Α. Ευρώπη

Abstract

Στην παρούσα εργασία καταβάλλεται μια προσπάθεια σκιαγράφησης των σχέσεων ανάμεσα σε δύο γειτονικές χώρες, την Ελλάδα και την Αλβανία. Στόχος δεν είναι να εντοπιστούν άγνωστες μεταβλητές ή να ορισθούν νέες, όσον αφορά τη σχέση των δυο χωρών σε πολιτικό επίπεδο. Τα δεδομένα για την συγκεκριμένη εργασία, είναι καθορισμένα όσον αφορά την ιστορία και το παρελθόν, όπου πάρα πολλοί διεθνολόγοι και ακαδημαϊκοί τα έχουν ήδη μελετήσει σε βάθος. Ωστόσο πολλά μέτωπα παραμένουν ανοικτά για πολλά χρόνια, όχι γιατί είναι δισεπίλυτα ή δύσκολα να τα διαχειριστεί κάποιος. Κατά βάθος η εκτίμηση είναι, ότι δεν υπάρχει σύμπλευση και θέληση, και αναπόφευκτα τα όποια βήματα και οι πρωτοβουλίες του παρελθόντος, κρατούν εγκλωβισμένους τους λαούς και τις εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες στο να ζούν μεν κοντά γεωγραφικά, αλλά στις σχέσεις τους, να κυριαρχούν ανταγωνιστικά συναισθήματα φτωχά σε εμπιστοσύνη και πλούσια σε δυσπιστία. Σε διάφορες χρονικά φάσεις, για κάθε προσπάθεια ή πρωτοβουλία προσέγγισης των δυο χωρών, κάτι συμβαίνει που ανατρέπει την κατάσταση και σβήνει κάθε ελπίδα. Ιδιαίτερη μνεία γίνεται για την περίοδο μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και όσα έχουν συμβεί απο το τέλος του Ψυχρού Πολέμου μέχρι σήμερα. Όμως βασικότερη σκέψη και προβληματισμός με όλα αυτά σαν δεδομένα, είναι η αναζήτηση της προοπτικής. Τίποτα προς το παρόν δεν φαίνεται να διαφοροποιεί την κατάσταση για τα επόμενα χρόνια. Μόνη ελπίδα και ενθαρρυντικό στοιχείο, είναι οι νέες γενιές των δυο χωρών. Έχουν πλεόν υποστεί μια όσμωση και έχουν αφομοιωθεί μεταξύ τους. Ζούνε και δρούνε μαζί, μοιράζονται υλικά και άϋλα στοιχεία, συνεργάζονται, ανταγωνίζονται και γενικότερα χτίζουν προοπτική. Ίσως η κοινωνική διάσταση των διμερών σχέσεων μπορεί να δώσει τον ρυθμό.