Η άρθρωση στο σαξόφωνο: διδακτική και στιλιστική προσέγγιση στο περιεχόμενο των μεθόδων που ορίζεται στο κανονιστικό πλαίσιο του Υπουργείου Πολιτισμού (ΦΕΚ), που αφορά στις προϋποθέσεις λειτουργίας Ωδειακών Σπουδών Σαξοφώνου στην Ελλάδα

Abstract

Η σημειογραφία της άρθρωσης και η εκτέλεσή της αποτελούν ένα ιδιαίτερο και περίπλοκο ζήτημα το οποίο εξαρτάται από την ιστορική περίοδο στην οποία εντάσσεται ένα μουσικό έργο και το αντίστοιχο ύφος. Οι περισσότεροι συνθέτες, ακολουθώντας τις συμβάσεις της εποχής τους, διαμόρφωσαν το δικό τους σημειογραφικό κώδικα, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί σύγχυση και ασυνέπεια στη σημειογραφία, στην ορολογία, στη γενικότερη χρήση και στη διδασκαλία της άρθρωσης. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να διερευνηθεί, το εάν και με ποιον τρόπο προσεγγίζεται η διδασκαλία των διαφόρων στυλ άρθρωσης στο σαξόφωνο και συγκεκριμένα στις μεθόδους που προτείνονται ως διδακτική βιβλιογραφία στο ΦΕΚ για τη λειτουργία της Σχολής Σαξοφώνου στην Ελλάδα. Η μελέτη και ανάλυση των μεθόδων αυτών συνδυάζεται με μία ιστορική ανασκόπηση των πρώτων μεθόδων για σαξόφωνο. Επίσης, η έρευνα περιλαμβάνει κι άλλες δημοφιλείς μεθόδους, καθώς και τις μεθόδους Ελλήνων μουσικών και παιδαγωγών για το όργανο. Για την εξαγωγή των συμπερασμάτων μελετάται το ζήτημα της άρθρωσης σε ιστορική προοπτική ενώ πραγματοποιείται μία ιστορική αναδρομή στην σημειογραφική, τεχνική και στιλιστική προσέγγιση του πολυσύνθετου ζητήματος της άρθρωσης στα πνευστά όργανα και ειδικότερα στο σαξόφωνο. Τέλος, η εργασία αναδεικνύει την ανάγκη για περαιτέρω έρευνα και τον εμπλουτισμό της βιβλιογραφίας με ασκήσεις αποκλειστικά για την καλλιέργεια της άρθρωσης.