Διδασκαλία του πιάνου σε ενήλικες αρχάριους: μια μελέτη περίπτωσης

Abstract

Μολονότι η διδασκαλία του πιάνου σε αρχάριους ενήλικες εμπίπτει σε ένα γνωστικό πεδίο του ευρύτερου χώρου της παιδαγωγικής που τα τελευταία χρόνια έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον της διεθνούς ερευνητικής κοινότητας – αυτό της εκπαίδευσης ενηλίκων και της δια βίου μάθησης – παραμένει ένα πλήρως αδιερεύνητο αντικείμενο σε σχέση με την ελληνική πραγματικότητα. Η παρούσα εργασία επιχειρεί να συμβάλει στην πλήρωση αυτού του κενού, εξετάζοντας την προβληματική και τις ενδεδειγμένες διδακτικές στρατηγικές και πρακτικές για την ατομική διδασκαλία του πιάνου σε ενήλικες αρχάριους μέσω μιας μελέτης περίπτωσης. Η ερευνητική μέθοδος που υιοθετήθηκε για τη συλλογή των δεδομένων ήταν αυτή της αυτοέρευνας (self-study research), η οποία, μολονότι δεν οδηγεί στην επαγωγή γενικευμένων συμπερασμάτων, προσφέρει μια πιο διεισδυτική ματιά στη διδακτική πράξη και ενθαρρύνει άμεσα τον αναστοχασμό και την αυτοβελτίωση των δασκάλων. Η συγκεκριμένη μελέτη ανέδειξε περισσότερο ή λιγότερο συνειδητές απόψεις της διδακτικής πρακτικής της ερευνήτριας, ιδιαιτέρως δε σημαντικά ζητήματα αμφίδρομης επικοινωνιακής διαχείρισης μεταξύ διδάσκουσας και μαθήτριας, τα οποία έπαιξαν καθοριστικό ρυθμιστικό ρόλο στη ροή και στο περιεχόμενο των μαθημάτων.

While providing piano instruction to adult novices falls under the wider pedagogical umbrella of adult education and is aligned with the overarching interest in lifelong learning, it remains a research area with untapped potential within the Greek educational landscape. This research seeks to investigate the problematics and the appropriate teaching strategies and practices that pertain to piano instruction for adult beginners, particularly within the context of personalized, one-to-one lessons, through a particular case study. The research method adopted for the collection of data was that of self-study research, which, although not leading to the induction of generalized conclusions, offers a more insightful look at teaching practice and directly encourages reflection and self-improvement. This study highlighted more or less conscious aspects of the researcher’s teaching practice, and particularly important issues of two-way communication management between teacher and student, which played a key regulatory role in the flow and content of the lessons.