Η τεχνητή νοημοσύνη κατά τη διαδικασία λήψης αποφάσεων από τα πολιτικά και ποινικά δικαστήρια και η σχέση των ζητημάτων που αναφύονται με τον γενικό κανονισμό για την προστασία δεδομένων του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου και του συμβουλίου της 27ης Απρίλιου 2016

Abstract

Η χρήση συστημάτων τεχνητής νοημοσύνης θα επιφέρει μεγάλες αλλαγές στην απονομή της πολιτικής και ποινικής δικαιοσύνης, προσφέροντας δυνατότητες οι οποίες δεν συναντούν αντιδράσεις, μέχρι το σημείο που αγγίζουν τον πυρήνα της πολιτικής και ποινικής δίκης, τη δικαιοδοτική δηλαδή κρίση, η οποία πρέπει να είναι έργο ανεξάρτητου και αμερόληπτου δικαστή. Οι διαδικασίες λήψης αποφάσεων τεχνητής νοημοσύνης, στις οποίες μετέχουν και στάδια πριν την τελική απόφαση του δικαστηρίου, καθώς αυτά επηρεάζουν σημαντικά αυτή, εγείρουν ζητήματα προκατάληψης, αδιαφάνειας, συμβατότητας με τον Γενικό Κανονισμό για την Προστασία Δεδομένων τoυ Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 27ης Απριλίου 2016 και έλλειψης λογοδοσίας. Η οποιαδήποτε δε πρόταση για επίλυση ή άμβλυση αυτών των ζητημάτων πρέπει να λαμβάνει υπόψη τον ιδιαίτερα ευαίσθητο τομέα της απονομής της δικαιοσύνης και να είναι σύμφωνη με τις αρχές του κράτους δικαίου και τα δικαιώματα του ανθρώπου, όπως αυτά κατοχυρώνονται στην ΕΣΔΑ. Μέσα από την ανάλυση αυτών των ζητημάτων θα σκιαγραφηθούν τα χαρακτηριστικά της διαδικασίας λήψης αποφάσεως η οποία λαμβάνει χώρα με τη χρήση τεχνητής νοημοσύνης στον τομέα της πολιτικής και ποινικής δικαιοσύνης και θα διαφανεί πως αυτή μπορεί να μεταμορφώσει τις σχετικές διαδικασίες και τον ρόλο του δικαστή – εισαγγελέα, καθώς επίσης και υπό ποιες προϋποθέσεις μπορεί να γίνει αποδεκτή η εισαγωγή της σ’ αυτά τα συστήματα. Η σχετική ανάλυση θα πραγματοποιηθεί με τη μέθοδο της συστηματικής βιβλιογραφικής επισκόπησης, ενώ η αναζήτηση ζητημάτων που δεν θα ανευρεθούν με τη μέθοδο αυτή στην επισκοπούμενη βιβλιογραφία και θα κριθεί απαραίτητη η αναφορά τους στην εργασία, θα γίνει περαιτέρω στο διαδίκτυο, με την έρευνα και σε ελληνικές πηγές. Μέσα από αυτήν την ανάλυση, θα διαφανεί ότι οι διαδικασίες λήψης αποφάσεων τεχνητής νοημοσύνης μπορούν να νοηθούν μόνο ως βοηθητικές και συμπληρωματικές της ανθρώπινης λήψης αποφάσεων, μη δυνάμενες να αντικαταστήσουν τον άνθρωπο δικαστή – εισαγγελέα, ο οποίος δύναται να ελέγχει την ορθότητα των αποτελεσμάτων των εν λόγω διαδικασιών, ενώ με κατάλληλη εκπαίδευση και σε συνεργασία με τον πληροφορικό μπορεί να αλληλοεπιδρά με τα συστήματα τεχνητής νοημοσύνης με τον επωφελέστερο κατά περίπτωση τρόπο, ζητώντας, κατά περίπτωση, τις απαραίτητες επεξηγήσεις για τις αποφάσεις που αυτή λαμβάνει.