Καθολικός σχεδιασμός, Πολυαισθητηριακή εκπαίδευση και κοινοτικές τέχνες. Το παράδειγμα του μουσικού θεάτρου ως συμπεριληπτική μορφή τέχνης των παραπάνω φιλοσοφιών-πρακτικών και η εφαρμογή του σε μη τυπικά - κοινοτικά πλαίσια.

Abstract

Το Μουσικό Θέατρο σε όλες του τις εκφάνσεις – αρχαία τραγωδία, comedia del’arte, όπερα, οπερέτα, μιούζικαλ, πειραματικό θέατρο του 20ου αιώνα, νέο μουσικό θέατρο κ.α. – περιλαμβάνει και ενσωματώνει μία σειρά από τέχνες, όπως μουσική, υποκριτική, χορό, σκηνογραφία, ενδυματολογία, σύνθεση μουσικής, συγγραφή σεναρίου, αλλά και επιπλέον στοιχεία. Ως Gesamtkunstwerk (καθολικό/ολικό έργο τέχνης) το μουσικό θέατρο μπορεί να λειτουργήσει συμπεριληπτικά σε τυπικά και μη τυπικά – κοινοτικά εκπαιδευτικά πλαίσια, καθώς ο κάθε συμμετέχοντας της εκάστοτε παραγωγής έχει τη δυνατότητα να επιτελέσει όποιον ρόλο επιθυμεί ή στον οποίο μπορεί να ανταπεξέλθει π.χ. κάποιοι αναλαμβάνουν να τραγουδάνε, άλλοι παίζουν μουσική, κάποιοι είναι υπεύθυνοι για την σκηνογραφία, κάποιοι αναλαμβάνουν το ενδυματολογικό κομμάτι της παραγωγής κ.ο.κ.. Κατ’ αυτόν τον τρόπο το Μουσικό Θέατρο ως μορφή τέχνης περιλαμβάνει στοιχεία του καθολικού σχεδιασμού για τη μάθηση, της πολυαισθητηριακής εκπαίδευσης και των κοινοτικών τεχνών. Η παρούσα μελέτη επομένως, στόχο έχει να αναδείξει το μουσικό θέατρο ως μία μορφή τέχνης, η οποία συμπεριλαμβάνει τις φιλοσοφίες – μεθοδολογίες του καθολικού σχεδιασμού για τη μάθηση, της πολυαισθητηριακής εκπαίδευσης και των κοινοτικών τεχνών και τον τρόπο με τον οποίο ως συνολικό έργο τέχνης λειτουργεί συμπεριληπτικά σε διάφορα τυπικά και μη τυπικά – κοινοτικά πλαίσια. Τέλος, η μελέτη αποτελεί μία προσωπική συνθετική θεώρηση των τριών παραμέτρων που πραγματεύεται η εργασία.