Η πρακτική του Final Offer Arbitration στην επίλυση των διαφορών μεταξύ εργοδοσίας και εργαζομένων υπό το πρίσμα της νομικής θεωρίας και των διαπραγματευτικών παιγνίων και η πιθανή εφαρμογή της στην ελληνική διαδικασία διαιτησίας.

Abstract

Η παρούσα εργασία επιχειρεί μια ανασκόπηση της βιβλιογραφίας σχετικά με την λειτουργία του Final Offer Arbitration ή Διαιτησία Τελικής Προσφοράς (ΔΤΠ) και επιχειρεί να την εξετάσει αντιπαραβάλλοντάς την με την Παραδοσιακή Διαιτησία (ΠΔ) την οποία και εφαρμόζει η Ελληνική έννομη τάξη για την ειρηνική επίλυση των συλλογικών διαφορών εργασίας. Εκτός αυτών η συγκεκριμένη εργασία επιδιώκει να αποσαφηνίσει σημεία και έννοιες που ο συγγραφέας θεώρησε σημαντικά, χρήσιμα ή ακόμα και ενδιαφέροντα για την κατανόηση της εκτενούς βιβλιογραφίας που ασχολείται με το ζήτημα της λειτουργίας της ΔΤΠ. Παραθέτονται απεικονίσεις δεδομένων και διαγράμματα που θεωρείται ότι θα βοηθήσουν στην κατανόηση της θεωρητικής ανάλυσης τόσο της ΔΤΠ όσο και στην σύγκρισή της με την ΠΔ. Αναφορικά με την δομή: αρχικά περιγράφεται συνοπτικά η νομοθεσία που διέπει το Ελληνικό σύστημα διαιτησίας . Έπειτα γίνεται αναφορά σε δύο κριτήρια που χρησιμοποιεί η βιβλιογραφία για την αξιολόγηση διαιτητικών μηχανισμών. Ύστερα περιγράφεται ο τρόπος λειτουργίας της Διαδικασίας Τελικής Πρότασης με την βοήθεια της θεωρίας των παιγνίων. Αφού γίνει λόγος για το πώς επιδρά στις στρατηγικές των μερών η αποστροφή ως προς τον κίνδυνο, η αβεβαιότητα σχετικά με την απόφαση του διαιτητή, και το πώς αυτός μπορεί να διαμορφώνει την απόφασή του, παρατίθεται συγκριτικά στοιχεία για τις δύο διαδικασίες. Τέλος ακολουθεί η περιγραφή κάποιων εναλλακτικών τύπων της Διαδικασίας Τελικής Πρότασης που απαντώνται στη βιβλιογραφία και τα συμπεράσματα που εξάγονται από την βιβλιογραφία που εξετάστηκε.