Παρακίνηση στο δημόσιο τομέα. Η περίπτωση των ελλήνων δικαστικών υπαλλήλων

Abstract

Η περίπτωση του ελληνικού δημοσίου τομέα, που χαρακτηρίζεται από αυξημένη αναποτελεσματικότητα. Οι στόχοι των ελληνικών δικαστηρίων και συνολικά του τομέα της δικαιοσύνης μπορούν να επιτευχθούν μέσα από την καλύτερη διαχείριση ανθρωπίνου δυναμικού. Η παρακίνηση των εργαζομένων μπορεί να οδηγήσει σε οργανωσιακή δέσμευση, ικανοποίηση από την εργασία, αυξημένη παραγωγικότητα, μειωμένες απουσίες από την εργασία, χαμηλότερο επίπεδο πρόθεσης αποχώρησης από τον οργανισμό και εν τέλει σε οργανωσιακή επίδοση και επίτευξη των στόχων του οργανισμού όπως επίσης και στη διαχείριση οργανωσιακών αλλαγών και στην αποτελεσματική διαχείριση και επίλυση των συγκρούσεων. Επομένως, παρατηρείται πως τόσο η επικοινωνία, όσο και η παρακίνηση, μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένη ποιότητα των παρεχόμενων δημοσίων υπηρεσιών, όσο και σε επίτευξη των οργανωσιακών στόχων και σε αυξημένη οργανωσιακή επίδοση, μέσα από την ικανοποίηση των εργαζομένων από την εργασία τους, την αποσαφήνιση των καθηκόντων και των ρόλων τους, αλλά και την οργανωσιακή δέσμευση. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να εξεταστεί η παρακίνηση στην περίπτωση του ελληνικού δημόσιου τομέα και πιο συγκεκριμένα στην περίπτωση των δικαστικών υπαλλήλων. Τα ευρήματα της παρούσας έρευνας θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην κατεύθυνση της εξαγωγής συμπερασμάτων που με τη σειρά τους θα είχαν ως αποτέλεσμα την κατάθεση προτάσεων πρακτικής εφαρμογής, δηλαδή προτάσεων που θα μπορούσαν να συμβάλουν στη βελτίωση της επικοινωνίας, της παρακίνησης και της εργασιακής ικανοποίησης των δικαστικών υπαλλήλων στην Ελλάδα. Έτσι, θα μπορούσε να επιτευχθεί η βελτίωση της αποδοτικότητας και τη παραγωγικότητας του ανθρωπίνου δυναμικού των δικαστικών υπηρεσιών στην οργανωσιακή τους επίδοση και εν τέλει στην ενίσχυση του επιπέδου ικανοποίησης των τελικών χρηστών.