Διερευνώντας τη σχέση μεταξύ των αποδοχών που σχετίζονται με την απόδοση των εργαζομένων και της ποιότητας των υπηρεσιών υγείας: η περίπτωση της Ελλάδας.

Abstract

Η υψηλή ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας εντός μίας κοινότητας, αποτελεί θεμελιώδες κριτήριο για την αξιολόγηση της ευημερίας της και επιδίωξη κάθε υγειονομικού οργανισμού και συστήματος υγείας. Όσον αφορά στο υγειονομικό σύστημα της Ελλάδας δεν φαίνεται να αποτελεί προτεραιότητα διότι από την πλευρά των επαγγελματιών υγείας, της κοινωνίας καθώς και της πολιτείας αφού δεν έχουν αναπτυχθεί κατάλληλα τεχνικά εργαλεία μέτρησης. Σύμφωνα με την βιβλιογραφία, τα εθνικά συστήματα και πρότυπα ποιότητας περιλαμβάνουν ελέγχους και επιθεωρήσεις ανά τακτά χρονικά διαστήματα καθώς επίσης και οδηγίες ώστε να διασφαλίζεται η ποιότητα των υπηρεσιών, κάτι που φαίνεται να μην έχει εισαχθεί στο ελληνικό σύστημα υγείας. Το φάσμα μεταξύ των αναγκών για παροχή φροντίδας και οι οικονομικές δυσχέρειες θέτουν τις υπηρεσίες αδύναμες να ενισχύσουν τις δομές καθώς και το ανθρώπινο δυναμικό τους. Βέβαια υπάρχουν περιβάλλοντα εργασίας που υποστηρίζουν την τελειότητα και έχουν τη δύναμη να προσελκύουν και να διατηρούν επαρκή αριθμό επαγγελματιών υγείας (Λεοντίου, 2007). Η ανάγκη της διασφάλισης της ποιότητας παροχής υπηρεσιών υγείας από τους εργαζόμενους των οποίων η επαγγελματική ικανοποίηση συνδέεται κυρίως με τα κίνητρα εργασίας, τον περιβάλλοντα χώρο και τις προσωπικές τους αξίες, αυξάνεται με ρυθμούς δυσανάλογους σε σχέση με την διαθεσιμότητα των πόρων για υγειονομική φροντίδα. Η επαγγελματική ικανοποίηση όπως και η βελτίωση της παρεχόμενης ποιότητας είναι απαραίτητο να διασφαλιστεί διότι στοχεύει μεταξύ άλλων στην μείωση των διοικητικών αστοχιών και των ιατρονοσηλευτικών λαθών κατά την παραγωγή υπηρεσιών υγείας που δύναται να οδηγήσουν σε επιβάρυνση της υγείας των ασθενών.