Το στρες και η επαγγελματική εξουθένωση στο υγειονομικό προσωπικό εν μέσω πανδημίας

Abstract

Είναι ευρέως γνωστό ότι άγχος αποτελεί ένα από τα σημαντικά προβλήματα που πλήττουν την καθημερινότητα των ανθρώπων. Διάφορα ατομικά χαρακτηριστικά όπως η προσωπικότητα αλλά και εξωγενείς παράγοντες όπως το περιβάλλον και οι συνθήκες εργασίας μπορούν να αποτελέσουν στρεσογόνους παράγοντες και να οδηγήσουν το άγχος σε μεγάλα επίπεδα. Η μεγάλη χρονικά έκθεση σε έντονους στρεσογόνους παράγοντες μπορεί να οδηγήσει σε εξουθένωση. Η εξουθένωση, η οποία οφείλεται σε εργασιακούς παράγοντες, ονομάζεται επαγγελματική εξουθένωση (burnout) και αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα στη σύγχρονη εποχή. Ο υγειονομικός τομέας αποτελεί έναν από τους πιο απαιτητικούς τομείς στην παροχή υπηρεσιών. Η φροντίδα των ασθενών, η εξυπηρέτηση των πελατών-ακόμα και των συγγενών, η συνεχής ανάγκη για υψηλή απόδοση και επίδοση και τα εξαντλητικά ωράρια εργασίας είναι μερικοί από τους παράγοντες που οδηγούν το υγειονομικό προσωπικό σε επαγγελματική εξουθένωση. Με την έναρξη της πανδημίας Cοvid-19 το Μάρτιο του 2020 το υγειονομικό προσωπικό κλήθηκε να αντιμετωπίσει πρωτόγονες καταστάσεις. Η μεγάλη και γρήγορη εξάπλωση του κορονοϊού, ο φόβος της μόλυνσης οικείων ατόμων, η απώλεια γνωστών και φίλων αύξησαν το άγχος στην εργασία και αποτέλεσαν παράγοντες πρόκλησης επαγγελματικής εξουθένωσης . Στόχος της έρευνας είναι να διερευνήσει τα επίπεδα του άγχους και αντίστοιχα της επαγγελματικής εξουθένωσης στο υγειονομικό προσωπικό εν μέσω πανδημίας Covid, ένα χρόνο μετά την έναρξη αυτής. Το δείγμα αποτέλεσαν 61 (Ν=61) άτομα-προσωπικό σε φορείς της 3ης Υγειονομικής Περιφέρειας (ΥΠΕ), Η συλλογή των δεδομένων έγινε με τη χρήση ψυχομετρικών εργαλείων και συγκεκριμένα με την Κλίμακα Άγχους του Spielberger και την Κλίμακα για την Επαγγελματική Εξουθένωση της Maslach. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το υγειονομικό προσωπικό βιώνει μέτρια επίπεδα άγχους και υψηλή επαγγελματική εξουθένωση. Ως προς τους δημογραφικούς παράγοντες η ηλικία και η οικογενειακή κατάσταση δεν φαίνεται να παίζουν κάποιο ρόλο. Αντίθετα, βρέθηκε σημαντικά στατιστική διαφορά ως προς το φύλο και την απώλεια της εμπάθειας. Τα δεδομένα αυτά αποτελούν απόδειξη της ψυχικής εξάντλησης των εργαζομένων στους υγειονομικούς φορείς και οι επιπτώσεις αυτών θα είναι αρνητικές, επηρεάζοντας την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών. Για το λόγο αυτό, καθίσταται απαραίτητη η άμεση παρέμβαση των αρμοδίων υπηρεσιών και φορέων και η εύρεση της καλύτερης λύσης για την διαχείριση της συγκεκριμένης κατάστασης.