Η επίδραση της τουρκικής γλώσσας στα ιδιώματα της Καππαδοκίας. Χαρτογραφώντας παραμύθια και λαϊκές παραδόσεις στις περιοχές των Φαράσων, Σίλλης και Καππαδοκίας

Abstract

Η παρούσα εργασία πραγματεύεται την μελέτη της καππαδοκικής διαλέκτου όπως καταγράφηκε από τον Καθηγητή Richard Dawkins, τον γλωσσολόγο Θανάση Κωστάκη και τον ερευνητή Ιορδάνη Παπαδόπουλο. Το μεγαλύτερο μέρος καλύπτεται από την διαλεκτολογική μελέτη του έξοχου καππαδοκολόγου και παραμυθολόγου Richard Dawkins καθώς στις αρχές του 20ου αι. διεξήγαγε επιτόπια έρευνα στην Καππαδοκία χαρακτηρίζοντας το εγχείρημα ως επιτακτικό για την διάσωση των ιδιωμάτων. Συγκεκριμένα εξετάζεται η διερεύνηση της επίδρασης της τουρκικής γλώσσας στα παραμύθια και τις λαϊκές παραδόσεις των τριών γλωσσικών νησίδων Σίλλης, Φαράσων και Καππαδοκίας. Πραγματοποιείται η ανίχνευση και η επιρροή των τουρκικών δάνειων λέξεων στο φωνολογικό, μορφολογικό και συντακτικό επίπεδο της διαλέκτου. Σε πρώτη φάση επιχειρείται μια ιστορική αναδρομή του παρελθόντος της Καππαδοκίας δίνοντας στοιχεία για την εκάστοτε περίοδο, όπως επίσης για τους μετασχηματισμούς στη θρησκεία και τους ισχυρούς κλυδωνισμούς στη γλώσσα. Από το 1399μ.X. η Καππαδοκία τελούσε υπό τον τουρκικό ζυγό αποκόπτοντας κάθε σύνδεση με τον υπόλοιπο ελληνισμό με αποτέλεσμα να γίνεται λόγος για παρακμή της ελληνικής γλώσσας. Η δεύτερη φάση της διπλωματικής εργασίας επικεντρώνεται στο ερευνητικό κομμάτι που επαφίεται στο πεδίο των γλωσσικών επαφών. Έχοντας για εργοδηγό προγενέστερες εργασίες γλωσσολόγων η διαβάθμιση των καταγεγραμμένων τουρκικών δάνειων λέξεων ανά την περιοχή αξιολογήθηκαν με βάσει τους ενδογλωσσικούς και κοινωνικούς παράγοντες. Στην πρώτη περίπτωση εντοπίζεται ο βαθμός λειτουργικότητας των παραγόντων όπως (μορφολογική πολυπλοκότητα, κλειστή και ανοικτή τάξη λεξικών κατηγοριών, δομική συμβατότητα, τυπολογική απόσταση στη δανεισιμότητα των λεξικών κατηγοριών). Λόγω ότι τα συγκεκριμένα κριτήρια δεν παράγουν πάντα κάποια σταθερά αποτελέσματα μελετούμε ταυτόχρονα τα δεδομένά μας και με βάσει την κλίμακα της Thomasson όπου προβλέπει τις λεξικές κατηγορίες που θα δανειστεί μεταξύ της γλώσσας πηγής και της γλώσσας στόχου στηριζόμενη στην ένταση της επαφής.