Οι έμμεσες τεχνικές ελέγχου ως μέσο αντιμετώπισης της φοροδιαφυφής

Abstract

Σκοπός της εν λόγω διπλωματικής εργασίας είναι η ανάλυση των έμμεσων τεχνικών ελέγχου και η διερεύνησή τους ως προς τα επίπεδα αποτελεσματικότητας και τα οφέλη τους, όταν αξιοποιούνται από τις φορολογικές αρχές, ειδικότερα ως προς την ανίχνευση κρουσμάτων φοροδιαφυγής. Στην παρούσα μελέτη διαφάνηκε η σπουδαιότητα της χρήσης των έμμεσων ελεγκτικών τεχνικών σε περιπτώσεις ανακριβούς, λανθασμένης ή ελλιπούς αποτύπωσης των φορολογητέων εισοδημάτων στα βιβλία και στοιχεία των φορολογούμενων φυσικών και νομικών προσώπων και στις οικείες δηλώσεις εισοδήματός τους. Οι έμμεσες τεχνικές ελέγχου δύνανται να χρησιμοποιηθούν είτε αυτοτελώς είτε συνδυαστικά με τις άμεσες ελεγκτικές τεχνικές, κατόπιν απόφασης των ελεγκτικών αρχών. Η απόφαση για το ποια έμμεση τεχνική ελέγχου θα χρησιμοποιηθεί από τις φορολογούσες αρχές βρίσκεται στη διακριτική ευχέρεια των ελεγκτών, οι οποίοι καλούνται να επιλέξουν τη βέλτιστη έμμεση ελεγκτική μέθοδο ανάλογα με τη φύση και το είδος των συναλλακτικών συνηθειών των φορολογούμενων. Ωστόσο, στην περίπτωση της Ελλάδας βάσει των αντίστοιχων νομοθετικών διατάξεων είναι δυνατή η εφαρμογή πέντε επιμέρους μεθόδων έμμεσου ελέγχου. Πιο συγκεκριμένα, πρόκειται για την αρχή των αναλογιών, για την ανάλυση ρευστότητας, για την ανάλυση καθαρής θέσης, για την τιμή πώλησης προς τον συνολικό κύκλο εργασιών και για τη μέθοδο ανάλυσης των τραπεζικών καταθέσεων και των πληρωμών σε μετρητά. Εν κατακλείδι, οι έμμεσες ελεγκτικές τεχνικές αποτελούν ένα αποτελεσματικό μέτρο κατά της φοροδιαφυγής για τον αντικειμενικότερο δυνατό προσδιορισμό των φορολογητέων εισοδημάτων των φορολογούμενων προσώπων που κρίνονται ύποπτοι για φοροδιαφυγή.