Το εργατικό δίκαιο στον αιώνα της ψηφιακής οικονομίας: η νομική ρύθμιση της τηλεργασιας

Abstract

Η νομική ρύθμιση της τηλεργασίας, αποτελεί μια πρόκληση, όχι μόνο στο πρίσμα της ψηφιοποίησης, αλλά και στο πρίσμα της πρόσφατης πανδημίας της COVID-19. Στο πλαίσιο των περιοριστικών μέτρων που ελήφθησαν, η τηλεργασία αποτέλεσε ένα εργαλείο συνέχισης της εργασίας από το σπίτι και με τη συμβολή των σύγχρονων ψηφιακών μέσων. Ωστόσο, η διάρκεια της πανδημίας, δεδομένων των αναδυόμενων κινδύνων, κατέστησε αναγκαία τη θέσπιση ενός ολοκληρωμένου νομικού πλαισίου για την τηλεργασία που να ανταποκρίνεται στις σημαντικές προκλήσεις που συνοδεύουν αυτή τη σχετικά νέα μορφή εργασίας. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η ανάλυση του νομικού πλαισίου που διέπει την τηλεργασία στον αιώνα της ψηφιακής οικονομίας με επικέντρωση στο ελληνικό νομικό πλαίσιο. Μέσα από τη δικαιοπολιτική συγκριτική μελέτη του Εθνικού για τη Νομοθετική Ρύθμιση της Τηλεργασίας και συγκεκριμένα τριών νόμων, παρουσιάζεται η υπάρχουσα και πρότερη κατάσταση σε ότι αφορά το νομικό πλαίσιο της τηλεργασίας. Τα αποτελέσματα της συγκριτικής μελέτης έδειξαν ότι ο νέος νόμος 4808/2021 περί τηλεργασίας στον ιδιωτικό τομέα, παρέχει ένα πιο ολοκληρωμένο νομικό πλαίσιο για την τηλεργασία και τα σημαντικά προβλήματα που αναδύονται από την εφαρμογή της, συγκριτικά με τον παλαιότερο νόμο 3846/2010. Ένα από τα πιο κρίσιμα ζητήματα που ανέκυψαν από τη μελέτη είναι το σκέλος της τηλεετοιμότητας για το οποίο δεν υπάρχει εκτενής ελληνική νομολογία και το κατά πόσο σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να αποτελέσει κατάχρηση του προσωπικού χρόνου των εργαζομένων. Συνολικά, ο νέος και πιο ολοκληρωμένος νόμος είναι μετά βεβαιότητας ανεπτυγμένος πάνω στις προκλήσεις της τηλεργασίας και αποτελεί μια προσπάθεια βελτίωσης του υπάρχοντος πλαισίου. Ωστόσο, οι μελλοντικές εξελίξεις στην τηλεργασία αναμένεται να αποτελέσουν πεδίο προς μελέτη για την περαιτέρω ανάπτυξη του νομικού πλαισίου, που διέπει αυτό το νέο εργασιακό καθεστώς.