Η διεθνής αστυνομική συμμετοχή στην αποκατάσταση του κράτους δικαίου (καθοδήγηση, παρακολούθηση και παροχή συμβουλών), σε περιοχές μετά από συγκρούσεις.

Abstract

Ένα σημαντικό τμήμα του 20ου αιώνα καλύφθηκε από πολεμικές συρράξεις μεταξύ ευρωπαϊκών κρατών. Οι δύο μεγάλοι παγκόσμιοι πόλεμοι δημιούργησαν ένα αιματοκύλισμα, που δεν είχε προηγούμενο στα χρονικά της Ευρώπης, ενώ ακόμα και το τέλος τους δεν σήμανε την ειρήνη μεταξύ των κρατών. Ωστόσο, οι κυβερνήσεις των χωρών τελικά αντιλήφθηκαν τα σημαντικά οφέλη που έχουν να αποκομίσουν από τον περιορισμό των πολεμικών συρράξεων, και από τη δημιουργία μιας συμμαχίας, σε όρους πολιτικούς και οικονομικούς αλλά και σε επίπεδο ασφάλειας. Έτσι, η δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πέρα από άλλες σκοπιμότητες, όπως εμπορικές συμφωνίες, είχε ως αποτέλεσμα την ισχυροποίηση των ευρωπαϊκών κρατών έναντι άλλων μεγάλων παικτών του παγκόσμιου άτλα, όπως ήταν και είναι οι Η.Π.Α., αλλά και πιο πρόσφατα ανερχόμενες δυνάμεις όπως η Κίνα και η Ιαπωνία. Η δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει ακόμα ως στόχο και την Ευρωπαϊκή ασφάλεια, δηλαδή την αστυνόμευση ολόκληρης της ευρωπαϊκής επικράτειας από ενδογενείς ταραχές, ή από συρράξεις που θα οφείλονται στην είσοδο κάποιου εξωτερικού εχθρού. Η περίοδος του ψυχρού πολέμου σήμανε περιορισμό των πολεμικών αναμετρήσεων, παρόλο που οι σχέσεις μεταξύ των χωρών με επίκεντρο τη Ρωσία, και τη Γερμανία ήταν τεταμένες. Ωστόσο από το θέμα της ασφάλειας, η κατάσταση αυτή ήταν πολύ πιο ευχάριστη από ότι τις πρώτες δεκαετίες του εικοστού αιώνα. Η νέα αρχιτεκτονική της ειρήνης οικοδομήθηκε κατά τα χρόνια του ψυχρού πολέμου, όπως αναλύεται στο δεύτερο κεφάλαιο, καθώς τότε εμφανίστηκαν τα πρώτα θετικά αποτελέσματα αλλά και κάποια αρνητική κριτική που ασκήθηκε στις ειρηνευτικές επιχειρήσεις, που έλαβαν χώρα μεταξύ των κρατών. Tο τρίτο κεφάλαιο αναφέρεται στην ισχυροποίηση της εθνικής αστυνόμευσης. Κάθε χώρα προσπάθησε να βελτιώσει το επίπεδο αστυνόμευσης, ένα στοιχείο το οποίο υπήρξε καθοριστικό για την μετέπειτα ασφάλεια σε επίπεδο Ένωσης, αφού η ασφάλεια και η αστυνόμευση του κάθε κράτους αποτελούν τα κύτταρα του πολυκύτταρου οργανισμού που λέγεται Ευρώπη. Η συμβολή στην ανάπτυξη των δυνατοτήτων της αστυνομίας είναι αποτέλεσμα της συνδυασμένης επίδρασης πολλαπλών παραγόντων. Παρόλο που κάθε χώρα 8 εφαρμόζει τον δικό της αμυντικό μηχανισμό, πολλά σημεία είναι κοινά για την ολοκλήρωση του σχεδίου, που θα διαφυλάξει την ειρήνη σε μία χώρα. Η εργασία κλείνει με τον σημερινό ρόλο της αστυνόμευσης, όπου αναλύονται τα πεδία εφαρμογής των αστυνομικών αποστολών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι ευθύνες και η διαμόρφωση των αστυνομικών αποστολών, οι παγιωμένες αστυνομικές δυνατότητες, η συνεργασία μεταξύ του στρατού κάθε κράτους - μέλους και το Πλαίσιο ΚΕΠΠΑ (Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφαλείας), που αναλύεται εκτενώς.