Οι απαγορευμένες συμπράξεις των επιχειρήσεων και η νόμιμη εξαίρεση του άρθρου 101 παρ. 3 ΣΛΕΕ, υπό το πρίσμα της νομολογίας των Δικαστηρίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ)

Abstract

Αντικείμενο της παρούσας διπλωματικής εργασίας αποτελεί η εξέταση, μέσα από την προσφυγή στην εκτενή νομολογία των Ευρωπαϊκών Δικαστηρίων, της θεμελιώδους για την προστασία του ελεύθερου ανταγωνισμού διάταξης του άρθρου 101 ΣΛΕΕ, στο σύνολό της, ως ενιαίου κανόνα δικαίου, αποτελούμενου από κανόνα και εξαίρεση. Το πρώτο μέρος καταλαμβάνει η ανάλυση των επιμέρους στοιχείων του απαγορευτικού κανόνα της παρ. 1 και συγκεκριμένα, η έννοια της επιχείρησης, ως υποκείμενο των απαγορευμένων συμπράξεων, και οι έννοιες της συμφωνίας, της εναρμονισμένης πρακτικής και της απόφασης ένωσης επιχειρήσεων, ως μορφές συμπράξεων με περιοριστικά για τον ανταγωνισμό αποτελέσματα και αισθητή επιρροή στο διασυνοριακό εμπόριο. Το δεύτερο μέρος είναι αφιερωμένο στη νόμιμη εξαίρεση της παρ. 3 και στις επιμέρους προϋποθέσεις εφαρμογής της, οι οποίες, όταν πληρούνται σωρευτικά, οδηγούν στο ανεφάρμοστο του απαγορευτικού κανόνα για ορισμένη σύμπραξη, η οποία, αν και παρουσιάζει αντι-ανταγωνιστικά αποτελέσματα, κρίνεται, εν τέλει, ευεργετική για τον ανταγωνισμό και την ευημερία του καταναλωτή.