Το φορολογικό σύστημα ως παράγοντας ανταγωνιστικότητας στον τουρισμό

Abstract

Σκοπός της εργασίας είναι να προσδιοριστεί η σχέση της φορολογίας και της φορολογικής επιβάρυνσης, καθώς και η επίδραση αυτής της σχέσης στην ανάπτυξη του τουριστικού τομέα στην Ελλάδα και στην ανταγωνιστικότητά του. Από τη σύγχρονη βιβλιογραφία προκύπτει ότι η φορολογία και η ανταγωνιστικότητα συνδέονται μεταξύ τους και η σχέση αυτή μπορεί να λειτουργήσει εποικοδομητικά είτε αρνητικά για τον κλάδο του τουρισμού. Η Ε.Ε. θέτει και στην Ελλάδα συγκεκριμένους κανόνες και όρια για την εφαρμογή της φορολογίας στον τουρισμό. Ωστόσο, η χώρα διαθέτει την διακριτική ευχέρεια τόσο για το βαθμό επιβολής των φορολογικών συντελεστών όσο και για τον τρόπο αξιοποίησης των φορολογικών εσόδων που προκύπτουν από τον τουρισμό. Το θέμα της φορολογίας του τουρισμού πρέπει να αντιμετωπιστεί σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα και όχι καιροσκοπικά για την απόκτηση περισσότερων φορολογικών εσόδων χωρίς κατεύθυνση τη διατήρηση και εξέλιξη του κλάδου. Η παροχή φορολογικών κινήτρων μπορεί να έχει μόνο βραχυπρόθεσμο χαρακτήρα καθώς ενδέχεται να βλάψει τον τουρισμό λόγω μη μελλοντικής επιλογής του προορισμού από τους τουρίστες. Ο αυξημένος ανταγωνισμός του κλάδου συνδράμει προς αυτή την παραδοχή. Ο υψηλός ανταγωνισμός σε συνδυασμό με τις υψηλές απαιτήσεις των σημερινών καταναλωτών δημιουργεί δυσκολίες στο σχεδιασμό της φορολογικής πολιτικής που ακολουθεί η χώρα στον κλάδο του τουρισμού.