Μικρά κράτη μέλη της Ε.Ε. στην κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας, στην κοινή πολιτική άμυνας και ασφάλειας και τη μόνιμη διαρθρωμένη συνεργασία (PESCO): 3 μελέτες περίπτωσης

Abstract

Η διεθνοποίηση των κρίσεων έχει επηρεάσει τον τρόπο συμπεριφοράς των Κρατών Μελών της ΕΕ και για την αντιμετώπιση αυτών αναδεικνύεται η ανάγκη δημιουργίας συνεργατικών μηχανισμών στον τομέα της ασφάλειας και άμυνας. Αν και έχουν γίνει διακυβερνητικές προσπάθειες για περισσότερο από δύο δεκαετίες στον τομέα αυτό και υπάρχει σχετική πρόβλεψη στη Συνθήκη της Λισαβόνας, εντούτοις δεν ενεργοποιήθηκε το εργαλείο της PESCO μέχρι πρόσφατα για πολιτικούς λόγους. Η ΕΕ με την έκδοση της ΠΣΕΕ επιδιώκει να ενισχύσει την αποτελεσματικότητα της ΚΕΠΠΑ και της ΚΠΑΑ, δίνοντας νέα πνοή στις φιλοδοξίες των εταίρων για την πιθανότητα μελλοντικής ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης στον τομέα της άμυνας και ασφάλειας. Πάντως, οι μεμονωμένες αξιώσεις των Κρατών Μελών καθορίζονται σχεδόν σε απόλυτο βαθμό από παράγοντες που σχετίζονται με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, όπως είναι η στρατηγική κουλτούρα, ο πληθυσμός και η οικονομία.

The internationalization of the crises has influenced the behavior of the EU Member States and, in order to counter them, the need to establish cooperative mechanisms in the field of security and defense is emerging. Although intergovernmental efforts have been made for more than two decades in this area and there has been a provision in the Lisbon Treaty, the PESCO tool has not been activated until recently for political reasons. The EU, with the adoption of the EUGS, seeks to enhance the effectiveness of the CFSP and the CSDP, giving new impetus to the aspirations of the partners for the possibility of future European integration in defense and security. However, Member States' individual claims are almost entirely determined by factors related to their specific characteristics, such as strategic culture, population and economy.