Η εφαρμογή του εναλλακτικού τρόπου υπολογισμού της ελάχιστης φορολογίας στην Ελλάδα

Abstract

Η δεινή οικονομική κατάσταση της χώρας, οι επιπτώσεις της οποίας άρχισαν να γίνονται ορατές από το 2010, αλλά και η διαχρονική κρίση αξιών τόσο σε προσωπικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο, οδηγούν την πολιτεία σε υιοθέτηση εναλλακτικών φορολογικών πρακτικών, με την αιτιολογία της φοροδιαφυγής και φοροαποφυγής. Η εργασία πραγματεύεται τον εναλλακτικό τρόπο υπολογισμού της φορολογίας εισοδήματος στην Ελλάδα. Παρουσιάζονται τρείς διαφορετικές πρακτικές υπολογισμού των τεκμηρίων, αυτή του Ν.2238/94 όπως ίσχυε για το οικονομικό έτος 2010, του Ν.3842/10 που τροποποίησε τον τότε ισχύοντα ΚΦΕ (2238/94) όπως ίσχυε για το οικονομικό έτος 2011 και τέλος του ισχύοντα ΚΦΕ (4172/13) με έτος αναφοράς το φορολογικό έτος 2015. Παράλληλα για κάθε έτος και με αρχή το έτος 2009 που αντιπροσωπεύει το οικονομικό έτος 2010, παρουσιάζονται επίσημα στατιστικά στοιχεία σχετικά με τη γενικότερη οικονομική κατάσταση της χώρας. Επίσης παρουσιάζονται στατιστικά στοιχεία σχετικά με την πορεία των εσόδων και τη διάρθρωση της φορολογητέας ύλης από την υποβολή των φορολογικών δηλώσεων των φυσικών προσώπων. Τέλος παρουσιάζονται και αναλύονται στατιστικά στοιχεία σχετικά με τη συμμετοχή των τεκμηρίων στη τελική φορολόγηση των πολιτών. Σκοπός της εργασίας είναι η σύγκριση των οικονομικών δεικτών, της πορείας των εσόδων και της διάρθρωσης της φορολογητέας ύλης και η διερεύνηση του πώς η εφαρμογή των τεκμηρίων επηρέασε αυτά. Η μεθοδολογία που ακολουθήθηκε, βασίζεται στη συλλογή επίσημων στατιστικών στοιχείων και στη σύγκριση και ανάλυση αυτών και πάντα σε σχέση με την εφαρμογή των τεκμηρίων. Επίσης χρησιμοποιήθηκε Ελληνική και ξενόγλωσση βιβλιογραφία, αλλά και νόμοι και εγκύκλιοι του Υπουργείου Οικονομικών. Τα κύρια ευρήματα της εργασίας έχουν να κάνουν με τη συμβολή των τεκμηρίων στη συγκράτηση της φορολογητέας ύλης και στην πορεία των εσόδων σε περιόδους οικονομικής κρίσης.