Έμμεσες τεχνικές ελέγχου.

Abstract

Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο το ποσοστό συμμετοχής του φόρου των μισθωτών στο σύνολο του φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων (που αποτελεί και το μεγαλύτερο μέρος των άμεσων φόρων) αυξάνεται σε αντίθεση με των μη μισθωτών,των οποίων ο αριθμός αυξάνεται, ενώ η συνεισφορά τους στα φορολογικά βάρη συστηματικά μειώνεται. Αυτό σημαίνει ότι το κράτος αδυνατεί να συλλάβει το εισόδημα που προέρχεται από ανεξάρτητη εργασία και περιουσία με συνέπεια την αύξηση των φορολογιών και του φορολογικού βάρους των μισθωτών, προκειμένου να καλυφτούν οι αυξανόμενες δαπάνες. Μπροστά στον κίνδυνο της δημοσιονομικής κατάρρευσης, η διοίκηση ψήφισε και έθεσε σε ισχύ ένα νομοθετικό πλαίσιο ,( Ν.4038/12 παρ.14 άρθρο 4 (εφαρμογή διατάξεων άρθρο 67Β του νόμου 2238/94, Ν.4110/13 άρθρο 8 παρ.6 ,Ν. 4174/2014 Α΄ μέρος κεφάλαιο έβδομο) με το οποίο θεσπίζονται οι Έμμεσες Τεχνικές Έλεγχου, προσδιορισμού της φορολογητέας ύλης προκειμένου να εκδοθεί πράξη διορθωτικού προσδιορισμού φόρου σε φορολογούμενο φυσικό πρόσωπο. Η μελέτη αυτή έχει σαν στόχο την διερεύνηση αυτών των μεθόδων. Τρείς τεχνικές είναι αυτές που αναλύονται στα πλαίσια της ελληνικής νομοθεσίας. Η τεχνική της ανάλυσης ρευστότητας του φορολογουμένου, της καθαρής θέσης αυτού καθώς του ύψους των τραπεζικών καταθέσεων και των δαπανών σε μετρητά εφαρμόζονται από τα αρμόδια φορολογικά όργανα ανάλογα με την εκάστοτε περίπτωση και τα στοιχεία που η ελεγκτική υπηρεσία έχει στη διάθεσή της. Στόχος των τεχνικών αυτών αποτελεί η εξεύρεση της μη δηλωθείσας φορολογητέας ύλης μέσω της ανάλυσης των οικονομικών δεδομένων του φορολογουμένου και χρησιμοποιώντας πληροφορίες και στοιχεία από ένα εύρος πηγών, συμβάλλοντας μεταξύ των άλλων στην αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και την δημιουργία αισθήματος κοινωνικής δικαιοσύνης.