Ενδοομιλικές συναλλαγές: εμπειρική διερεύνηση.

Abstract

Είναι κοινά αποδεκτό ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι φορολογικές διοικήσεις των κρατών παγκοσμίως, είναι ο εντοπισμός της φοροδιαφυγής και φοροαποφυγής των πολυεθνικών επιχειρήσεων, που συντελείται μέσω των ενδοομιλικών συναλλαγών τους. Στα πλαίσια αυτά επισημαίνεται ο ρόλος των άυλων περιουσιακών στοιχείων που μέσα από διάφορους μηχανισμούς, διευκολύνουν την μετακίνηση και την χειραγώγηση των κερδών των ομίλων. Ειδικότερα, όπως έχει αποδειχθεί επιχειρήσεις έντασης έρευνας και ανάπτυξης, δηλαδή κυρίως επιχειρήσεις των κλάδων υψηλής τεχνολογίας και τηλεπικοινωνιών και οι φαρμακευτικές εταιρίες, εμπλέκονται σε περισσότερες ενδοομιλικές συναλλαγές και σε μετακίνηση κερδών , ενώ επιχειρήσεις έντασης μάρκετινγκ και διαφήμισης, όπως οι επιχειρήσεις τροφίμων και ποτών, έχουν λιγότερες ευκαιρίες για τέτοιου είδους συμπεριφορές (Crubert, 2003). Προκειμένου να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα, στην οικονομική κοινότητα γίνεται μεγάλη συζήτηση για την «Θεωρία της Κατανομής», ως βάση του προσδιορισμού της φορολογικής βάσης των επιχειρήσεων. Στην εργασία αυτή, παρουσιάζεται το νομοθετικό φορολογικό πλαίσιο των ενδοομιλικών συναλλαγών και τον ενοποιημένων καταστάσεων στην Ελλάδα, για τα έτη 2005 έως 2015, και στην συνέχεια εξετάζεται, αναπτύσσοντας ένα υπόδειγμα βασιζόμενο στο υπόδειγμα Jones (1991), αν επαληθεύεται η ερευνητική υπόθεση ότι χειραγώγηση κερδών μέσω των ενδοομιλικών συναλλαγών τους, παρουσιάζουν κυρίως εταιρίες των κλάδων υψηλής τεχνολογίας και επικοινωνιών, δηλαδή εταιρίες έντασης έρευνας και ανάπτυξης, σε αντίθεση με εταιρίες του κλάδου τροφίμων και ποτών του Χρηματιστηρίου Αθηνών. Το αποτέλεσμα της ερευνάς είναι σύμφωνα με τις ερευνητικές υποθέσεις και δείχνουν κάποια σχέση μεταξύ τoυ ύψους των ενδοομιλικών συναλλαγών και του επιπέδου χειραγώγησης κερδών.