Ο διαμοιρασμός της πολεμικής βιομηχανίας της ΕΣΣΔ μετά τη διάλυσή της

Abstract

Όταν η ΕΣΣΔ κατέρρευσε το 1991, πολλοί αναλυτές της άμυνας και της εξωτερικής πολιτικής προέβλεψαν ότι ένας μεγάλος αριθμός όπλων υψηλής τεχνολογίας σοβιετικής κατασκευής θα κατακλύσει την παγκόσμια αγορά. Η Ρωσία και οι άλλες δημοκρατίες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης παρουσιάστηκαν ως πρόθυμοι προμηθευτές μεγάλων αποθεμάτων αμυντικού υλικού και χωρίς ιδιαίτερους περιορισμούς στις εξαγωγικές τους δραστηριότητες. Σύντομα, ωστόσο, τα σενάρια αυτά διαψεύστηκαν. Τα αποθέματα πρώην σοβιετικού συμβατικού στρατιωτικού εξοπλισμού απέτυχαν να εξαπλωθούν εκτός των πρώην δημοκρατιών. Παρόμοια πορεία ακολούθησε και η υφιστάμενη αμυντική βιομηχανία. Το παρόν πόνημα επιχειρεί να κατανοήσει τον τρόπο και τις κατευθύνσεις προς τις οποίες διαχύθηκε η αμυντική βιομηχανία της άλλοτε κραταιάς υπερδύναμης. Διαπιστώνεται πως και αυτή με τη σειρά της παρέμεινε στα πρώην σοβιετικά όρια, με κάποια κράτη να στηρίζονται στην παραγωγή υφιστάμενων μοντέλων, κάποια να επιχειρούν να τα εξελίξουν περαιτέρω και κάποια να προσπαθούν να απαλλαχθούν οριστικά από το σοβιετικό παρελθόν τους.